Mahmoud Rahmani, Bad Omen (Molf-e gand, 2009)

 Mahmoud Rahmani, Bad Omen (Molf-e gand, 2009)

 

  Αφού  πήραμε φόρα με τα ιρανικά ντοκιμαντέρ, είπαμε να ξεμπερδεύουμε με τον ντοκιμενταρίστα Μαχμούντ Ραχμανί, ολοκληρώνοντας το πορτραίτο του. Έτσι μετά το «Λευκό πετρέλαιο» είδαμε τον «Κακό οιωνό», το μεγαλύτερο μονόπλανο στην ιστορία του ιρανικού κινηματογράφου διαβάζω στη βικιπαίδεια, και θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο αν δεν τέλειωνε η μπαταρία της κάμερας.

  Ο Mohammad Ghadirzadeh αφηγείται μπροστά στην κάμερα του Ραχμανί τις τραυματικές εμπειρίες που έζησε σαν επτάχρονο παιδί από τους βομβαρδισμούς κατά τον ιρανο-ιρακινό πόλεμο, ο οποίος ξέσπασε το 1980 και κράτησε σχεδόν οκτώ χρόνια.

  Ο κακός οιωνός πού κολλάει;

  Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για κακό οιωνό αλλά για προαίσθηση, αφού οι δυο βομβαρδισμοί που προαισθάνεται ο μικρός Μοχάμαντ συμβαίνουν λίγο μετά την προαίσθηση ο πρώτος, σχεδόν αμέσως μετά ο δεύτερος.

  Ο πατέρας του τον στέλνει να πάρει ψωμί, κάπου στο κέντρο της πόλης. Αυτός αρνείται. Λέει ότι θα υπάρξει βομβαρδισμός, φοβάται. Μπορεί όμως να το λέει για να μην πάει, για να καθίσει να δει μια αγαπημένη παιδική εκπομπή που δεν την έχανε ποτέ.

  Ο πατέρας, χάνοντας την υπομονή του, θα τον τραβολογήσει να πάνε μαζί. Τον βάζει στη σέλα του ποδηλάτου και ξεκινάνε.

  Πριν καλά καλά προφτάσουν να πληρώσουν αρχίζει ο βομβαρδισμός. Πέφτουν χάμω, σκορπίζονται τα ψωμιά.

  Υπήρξαν πολλοί νεκροί σ’ αυτόν τον βομβαρδισμό, όμως αυτοί τη γλίτωσαν.

  Τη δεύτερη φορά ο δάσκαλος τον κατσαδιάζει που δεν προσέχει το μάθημα. Αυτός ζωγραφίζει αεροπλάνα σ’ ένα φύλλο χαρτί. -Ο πατέρας σου σε έστειλε εδώ από την πόλη που βομβαρδίζεται για να μάθεις γράμματα, όχι για να χαζεύεις. -Τι θα λέγατε αν και η πόλη αυτή άρχιζε ξαφνικά να βομβαρδίζεται;

  Αμέσως μετά άρχισε ο βομβαρδισμός.

  -Θα μπορούσαν να σου είχαν κάνει δώρο μια κάμερα, θα τα κατέγραφες όλα αυτά, του λέει ο Ραχμανί.

  Αυτός γίνεται έξω φρενών.

  -Εσείς το βλέπετε από καλλιτεχνική σκοπιά, για εμάς όμως ήταν μια τραγωδία.

  Θα ζητήσει επανειλημμένα συγνώμη ο Ραχμανί.

  Παραστατικότατος στην αφήγησή του ο Μοχάμαντ, με χειρονομίες και μιμήσεις, ένας ηθοποιός δεν θα μπορούσε να αφηγηθεί καλύτερα.

  Παραλίγο να το ξεχάσω.

  Όταν υπάρχει βομβαρδισμός με υπερηχητικά αεροπλάνα όπως ήταν τα Ming την ιρακινών, κλείνεις τα αυτιά σου και φωνάζεις, αλλιώς κινδυνεύουν να σπάσουν τα τύμπανά σου.

  Μη μας τύχει.

  Και κάτι ακόμη:

  Του Mohammad του έκαναν μάθημα κάποιοι μεγάλοι, πήγε να δώσει μόνο εξετάσεις μετά από εννιά μήνες.

  Κι εμείς εδώ τρωγόμαστε μη χάσουν τα παιδιά μια βδομάδα μάθημα. Και το πληρώνουμε τώρα.