Frank Darabont, Η τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ (Τhe shawshank redemption, 1994)

 

Frank Darabont, Η τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ (Τhe shawshank redemption, 1994)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Πω πω, πρώτη φορά βλέπω ταινία με τόσο υψηλή βαθμολογία στο IMDb: 9,3. Είμαι σίγουρος ότι θα μου αρέσει.

  Και βέβαια μου άρεσε.

  Αποτελεί μεταφορά νουβέλας του Stephen King.

  Ο Tim Robbins καταδικάζεται δυο φορές ισόβια για τη δολοφονία της γυναίκας του, που όμως δεν την διέπραξε αυτός.

  Στη φυλακή θα συναντήσει τον Morgan Freeman, που θα γίνει κολλητός του.

  Βλέπουμε συναρπαστικά, αλλά και συνταρακτικά, επεισόδια στη ζωή στη φυλακή. Αλλά και τις επιπτώσεις του ιδρυματισμού, μετά από μια πολύχρονη φυλάκιση.

  Πριν διαβάσω ότι ήταν μεταφορά νουβέλας του Stephen King αναρωτήθηκα μήπως η ταινία βασίζεται σε αληθινή ιστορία.

  Όμως όχι, ήταν too good to be real.

  Όσες ταινίες βλέπουμε στις οποίες ο ήρωας είναι φυλακισμένος περιμένουμε την απόδραση.

  Θα τα καταφέρει και εδώ ο ήρωάς μας;

  Βλέποντας την ταινία έκανα μια αναλογική σκέψη.

  Έχω γράψει ότι κάποιοι επέλεξαν να βρεθούν πίσω από την καρέκλα του ψυχολόγου και όχι μπροστά.

  Η αναλογία:

  Κάποιοι ήταν τυχεροί και βρέθηκαν στη θέση του δεσμοφύλακα και όχι του φυλακισμένου.

  Έκανα και τη σκέψη:

  Θα μπορούσε να γυριστεί άραγε μια τέτοια ταινία στο Ιράν, στην οποία να καταγγέλλεται η διαφθορά στις φυλακές;

  Και ένα τελευταίο: έχω γράψει ότι δεν μου αρέσουν οι αμερικανιές. Όμως υπάρχει κάτι σ’ αυτές που μου αρέσει: το happy end.

  Νοιώθεις ανάλαφρος, αισιόδοξος, βλέποντας μια τέτοια ταινία.