Το έχω ξαναγράψει
ότι δεν παρακολουθώ τηλεόραση, την έχω απλά σαν μόνιτορ, αλλά πρέπει να την
ανοίξω σε κανάλι πριν κάνω την επιλογή. Πριν λίγο έπεσα πάνω στις ειδήσεις.
Άκουσα για τον Τατσόπουλο. Δεν ξέρω ακριβώς τι δηλώσεις έκανε, τι ήταν αυτό που
προκάλεσε, αυτό ήταν χθεσινή είδηση φαντάζομαι, η σημερινή ήταν για τις αναταράξεις
που προκάλεσε στο ΣΥΡΙΖΑ.
Θεωρώ τον Τατσόπουλο
ως έναν από τους καλύτερους έλληνες, και όχι απλά νεοέλληνες, πεζογράφους (Τώρα
μη μου πει κανείς «ποιος είσαι εσύ που τον θεωρείς», γιατί θα του απαντήσω «και
ποιος είσαι εσύ που δεν τον θεωρείς», και θα παίξουμε την κολοκυθιά). Και
ακούγοντας τις ειδήσεις θυμήθηκα πώς κατέληγα στη βιβλιοκριτική μου για το
μυθιστόρημά του «Τιμής ένεκεν» που ανάρτησα το καλοκαίρι (http://hdermi.blogspot.gr/2013/07/blog-post_878.html)
Στην περίπτωση
του Τατσόπουλου ταιριάζει γάντι η παροιμία: «Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα
τον τρων οι κότες». Και με τα «πίτουρα» δεν εννοώ φυσικά τον ΣΥΡΡΙΖΑ του οποίου
είναι βουλευτής αλλά γενικά την πολιτική.
Αν κάνω αυτή την ανάρτηση είναι
γιατί ξαφνικά ένοιωθα να προβληματίζομαι: μήπως τελικά έχει δίκιο που επέλεξε
την πολιτική και όχι τη λογοτεχνία, όπως και ο συνονόματός μου ξάδελφος, και αυτός
βουλευτής του ΣΥΡΡΙΖΑ, όσο και αν είναι απαξιωμένη στις μέρες μας η πολιτική,
όσο και αν είναι απαξιωμένοι στις μέρες μας οι πολιτικοί; Ποιο είναι το
κοινωνικό βάρος της λογοτεχνίας σήμερα, αλλά και πάντα; Μήπως είναι μια
ιδιωτική υπόθεση ενός κλειστού κύκλου ανθρώπων, που όσο και αν θεωρούν τον
εαυτό τους εκλεκτό, όσο και αν πράγματι είναι εκλεκτοί, ο πολύς κόσμος δεν τους
γράφει στα παλιά του τα παπούτσια, αλλά, κάτι χειρότερο, απλά τους αγνοεί;
Και γράφοντας αυτές τις γραμμές μου
ήλθε στο μυαλό το post ενός άλλου συνονόματου (κοίτα σύμπτωση. Και ακόμη μια σύμπτωση, στην
προηγούμενη ανάρτησή μου στο blog, την οποία
κοινοποίησα στο facebook, έγραφα πάλι για τις συμπτώσεις), στο οποίο έκανα like πριν λίγα λεπτά, όχι γιατί μου άρεσε, αλλά απλά από κατανόηση. Κάνω copy and paste.
Πέθανε
λέει και η Ντόρις Λέσινγκ..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Λιγοστεύουν σιγά σιγά οι άνθρωποι που δεν έχω ιδέα ποιοί είναι...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Λιγοστεύουν σιγά σιγά οι άνθρωποι που δεν έχω ιδέα ποιοί είναι...
No comments:
Post a Comment