Andy Fickman, She’s the man

Andy Fickman, She’s the man (2006)

http://en.wikipedia.org/wiki/She%27s_the_Man

http://www.imdb.com/title/tt0454945/

  Άλλη μια ταινία με την Laura Ramsey, αν και όχι στον πρώτο αλλά στον δεύτερο γυναικείο ρόλο. Και πάλι έχω λόγους να γράψω γι’ αυτήν.

  Στην ανάρτησή μου για την ταινία «Όπου ο δρόμος συναντά τον ήλιο» γράφω για ταινίες σινεφίλ. Και πάλι χρησιμοποιώ τον όρο με μια προσωπική σημασία, αποκλείοντας τα είδη, και όχι μόνο τα θρίλερ στα οποία αναφέρθηκα στην ανάρτησή μου για τα «Ερείπια». Παρόλ’ αυτά υπάρχει ένα είδος του οποίου είμαι ιδιαίτερα φαν, η κωμωδία. Όμως ακριβώς γι’ αυτό το λόγο έχω πρόβλημα: δεν ανέχομαι μια κακή κωμωδία, και μόλις που μπορώ να ανεχτώ μια μέτρια, ενώ μπορώ να ανεχτώ κάθε κακή «παρακινηματογραφική» περιπέτεια ή αστυνομική ταινία· και φυσικά τα καουμπόικα, πάντα από τα πιο αγαπημένα μου. Έτσι όταν ξεκίνησα να βλέπω την κωμωδία «Αυτή είναι ο άντρας» και είδα ότι αναφερόταν στο ποδόσφαιρο, σκέφτηκα ότι θα ήταν καμιά σαχλαμάρα και ότι ευτυχώς που άρχισα να τη βλέπω κάπου προς τα μεσάνυχτα, για να μπορώ να την ανεχτώ. Στη συνέχεια όμως είδα πως δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Ήταν μια κωμωδία εξαιρετικά ευρηματική με πολλές κωμικές σκηνές, ιδιαίτερα προς το τέλος, και προπαντός ήταν εμπνευσμένη από την «Δωδεκάτη νύχτα» του Σαίξπηρ, ένα έργο που όχι μόνο το είδα στο θέατρο αλλά και το διδάχτηκα στο πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Αγγλικών Σπουδών. Μάλιστα μη θέλοντας να κρύψει το πρότυπό του ο Ewan Eslie που έγραψε την ιστορία, δίνει τα ίδια ονόματα και στα πρόσωπα του έργου του.

  Χοντρικά η ιστορία είναι η εξής: Η Βιόλα θέλει να παίξει ποδόσφαιρο με την αντρική ομάδα του κολεγίου, και παριστάνει ότι είναι ο αδελφός της ο Σεμπάστιαν. Την ερωτεύεται η Ολίβια (Laura Ramsey), ενώ αυτή ερωτεύεται τον Ορσίνο. Θα αποκαλυφθεί στο τέλος η ταυτότητά της, έχοντας όμως αποδείξει την αξία της θα παίξει ως γυναίκα, και με το γκολ που θα βάλει θα κερδίσει η ομάδα της.

  Βέβαια δίπλα σε αυτή τη ρομαντική γραμμή της σαιξπηρικής κωμωδίας υπάρχει το μπουρλέσκο της μεταμφίεσης, ενώ πέφτει και άφθονο ξύλο. Από τις πιο ξεκαρδιστικές σκηνές ήταν το μαλλιοτράβηγμα των γυναικών, με μουσική υπόκρουση τον toreador από την Κάρμεν.

  Θα ήθελα να βλέπω πιο συχνά κωμωδίες, όμως τα αστεράκια στο IMDb που αντανακλούν το μέσο γούστο ξεγελούν, το έχω διαπιστώσει αρκετές φορές, και προς τη μια και προς την άλλη κατεύθυνση. Έτσι αποφεύγω να ρισκάρω.