Faouzi Bensaïdi, Milles mois

Faouzi Bensaïdi, Milles mois (2003)

http://www.imdb.com/title/tt0325826/

  Είπα να πάρω σβάρνα τις μαροκινές ταινίες που έχω. Το «Χίλιους μήνες» το είχα ξαναδεί αλλά δεν το θυμόμουνα, ήταν πριν το blog.

  Είναι μια καταπληκτική κωμωδία, κατά τόπους τραγικομεντί, κατά τόπους μαύρη. Ένα τσούρμο παιδιά παρελαύνουν, συχνά στο άσχετο, σαν φόντο, ενώ ακόμα πιο συχνά χώνονται μέσα στους μεγάλους. Με μακρινά πλάνα και συχνά ελλειπτικό διάλογο, μου θύμισε τον Παλαιστίνιο Ελία Σουλεϊμάν.

  Ένα σημείο «τραγικομεντί», ή μάλλον «κομεντοτραγίκ», του έργου είναι σε δυο σκηνές. Στην πρώτη βλέπουμε τους επιβάτες ενός ταξί να σοκάρονται από ένα προκλητικό κορίτσι. Ο ταξιτζής έχει συνεχώς τα μάτια του καρφωμένα πάνω της από τον καθρέφτη. Κάποια στιγμή οι επιβάτες αρνούνται να συνεχίσουν και κατεβαίνουν από το ταξί. Στο τέλος τους πείθει και ξανανεβαίνουν, αφού η κοπέλα αλλάζει θέση ώστε να μην είναι ορατή από τον καθρέφτη.

  Η νεαρή κοπέλα είναι φίλη του μικρού Μεχντί, που ζει με τον παππού του, ήρωα του αγώνα για την απελευθέρωση, και τη μητέρα του. Ο πατέρας του, αντιφρονών, βρίσκεται φυλακή.

  Την επισκέπτεται συχνά στο σπίτι της και κάνουν παρέα. Αυτή προσπαθεί να τον μάθει να καπνίζει. Κάποια φορά που πηγαίνει να την επισκεφτεί πέφτει με έκπληξη πάνω στις ετοιμασίες για την κηδεία της. Είναι νεκρή.

  Γίνεται η κηδεία. Μετά μαθαίνουμε πώς πέθανε. Σε τροχαίο. Με ένα ταξί. Δεν μας λέγεται όμως αν ο ταξιτζής που τράκαρε, προφανώς γιατί αντί να κοιτάζει μπροστά του κοίταζε από τον καθρέφτη, γλίτωσε.

  Απολαυστική κωμωδία, με υποτυπώδες στόρι, κυρίως με επεισόδια από τη ζωή των κατοίκων ενός χωριού, που τελειώνει με εξωφρενικές σκηνές μπουρλέσκ από ένα γάμο.