7. Egara Kabaji

7. Egara Kabaji

  O Egara θέλει να έλθει σε ένα συνέδριο που θα γίνει στην Ύδρα. Ελπίζω να καταφέρει να πάρει κάποια χρηματοδότηση.

  Γνωριστήκαμε πέρυσι στο Κάιρο, στο συνέδριο της Αιγυπτιακής Εταιρίας για τη Θεωρία της Λογοτεχνίας. Είναι από την Κένυα, πανεπιστημιακός και πεζογράφος. Μαζί βολτάραμε στο Κάιρο.

  Απαντάω στο e-mail του, επισημαίνοντας ότι είναι πολύ παραγωγικός (prolific). Μου ανταπαντάει (κάνω copy and paste): I do not know if I am prolific. Perhaps it is the effect of loneliness.

  Θυμήθηκα, διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, κάποιον που είπε ότι οι πνευματικοί άνθρωποι είναι συνήθως (συχνά; πάντα;) μελαγχολικοί. Εξάλλου μοναξιά και μελαγχολία πάνε μαζί. Αναρωτιέμαι αν ο Μπαλζάκ όταν έγραφε την «Ανθρώπινη κωμωδία» του ένοιωθε επίσης μοναξιά.  

  Δεν ξέρω αν η μοναξιά σαν αίσθημα ενισχύει την πνευματική δημιουργία, όμως σαν συνθήκη ζωής σίγουρα την ευνοεί. Όταν γράφω συνεχώς πρέπει να παρατηρώ τη γυναίκα μου και το γιο μου να μη με ενοχλούν. Αν και, πρέπει να πω εδώ, δεν ξέρω πως ο Egara μπορεί να νοιώθει μοναξιά, με γυναίκα και τρία παιδιά. Νομίζω όμως ότι συχνά εργάζεται μακριά τους.

  We are experiencing tremors every night, μου γράφει. Η πόλη που κατέστρεψε ηφαιστειακή λάβα πριν λίγες μέρες είναι μόλις 200 χιλιόμετρα μακριά από τη δική του.

  Γιατί το αναφέρω αυτό σε ένα κείμενο οιονεί δοκιμιακό για την πνευματική δημιουργία. Μα γιατί η αφήγηση προσθέτει ποικιλία στο δοκιμιακό λόγο. Απλώς οι αναλογίες εδώ είναι αντίστροφες από ότι στον Σαμπάτο, για τον οποίο γράψαμε λίγο πριν. Κάτι ήξερε ο Ιησούς, που τη διδασκαλία του τη γέμιζε με παραβολές.

  Παλιά πίστευα ότι το διάβασμα της λογοτεχνίας ήταν χάσιμο χρόνου, και τα διαβάσματά μου, σαν μαθητής και φοιτητής, αλλά και χρόνια μετά, ήταν κυρίως δοκίμια. Αργότερα άρχισα να εκτιμώ τη λογοτεχνία.

  Αν σκεφτούμε ότι στην ανθρωπότητα πρώτα εμφανίζεται ο μύθος και μετά ο λόγος, εγώ πρέπει να έκανα μάλλον μια αντίστροφη πορεία. Γεννήθηκα γέρος, για να αρχίσω σιγά σιγά να…, αλήθεια, ποιο είναι στα νέα ελληνικά το αντίθετο το γερνώ; Ας το πούμε περιφραστικά, γίνομαι όλο και πιο νέος.

  Αν είναι έτσι, μπορώ να ελπίζω ότι στα γεράματά μου ίσως καταφέρω να γράψω καλούτσικη λογοτεχνία.

  Και ο λαός όμως που λέει ότι «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται;»

29-1-2002

Πολύ αργότερα διάβασα, αφού είδα πρώτα ταινία, το διήγημα του Fitzgerald «The curious case of Benjamin Button».