Antonio Mercero, La cabina

Antonio Mercero, La cabina (1972)

http://en.wikipedia.org/wiki/Antonio_Mercero

http://en.wikipedia.org/wiki/La_cabina

  Ο «Τηλεφωνικός θάλαμος» ξεκινάει σαν μια σουρεαλιστική κωμωδία που καταλήγει σε ταινία τρόμου. Ο μεσόκοπος άνδρας παγιδεύεται σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο. Σύντομα μαζεύονται οι περίεργοι και γίνεται θέαμα, τόσο αυτός όσο και εκείνοι που επιχειρούν να τον απεγκλωβίσουν. Ένας λαχειοπώλης πουλάει λαχεία, ένας άλλος μπαλόνια. Κάποιος κλέβει κουλούρια από το πανέρι ενός μικροπωλητή που το έχει στο κεφάλι του, καθώς αυτός παρακολουθεί απορροφημένος.

Τη στιγμή που ετοιμάζεται να τον σώσει η πυροσβεστική καταφθάνει ένα φορτηγό. Κατεβαίνουν δυο εργάτες, ξεβιδώνουν τον θάλαμο από τη βάση του και τον φορτώνουν στο φορτηγό. Κατά τη διαδρομή βλέπει μια κηδεία με τους συγγενείς να θρηνούν, και πιο κάτω ένα δημοτικό σχολείο με τα παιδιά να παίζουν στην αυλή. Όμως και ο ίδιος γίνεται θέαμα σε όσους τον αντιλαμβάνονται. Μια γυναίκα του βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα.

Μέχρι εδώ έχουμε κωμωδία, γιατί μετά αρχίζει, όχι απλά η τραγωδία αλλά ο τρόμος. Βλέπει και άλλα άτομα να μεταφέρονται εγκλωβισμένα σε παρόμοιους θαλάμους. Τέλος φτάνουν στο σημείο προορισμού, όπου βλέπει άλλους θαλάμους με σκελετούς μέσα, ή απλά νεκρούς. Ένας επίσης παγιδευμένος, του οποίου το φορτηγό τους είχε προσπεράσει πριν αρκετή ώρα, έχει αυτοκτονήσει με το καλώδιο του τηλεφώνου. Είναι καταδικασμένος.

Στο τέλος της ταινίας βλέπουμε να τοποθετούν έναν ίδιο θάλαμο-παγίδα στο ίδιο σημείο. Ένας από αυτούς που τον τοποθετούν ανοίγει την πόρτα για να μπει μέσα ο ανυποψίαστος περαστικός για να τηλεφωνήσει από ένα τηλέφωνο που δεν λειτουργεί.

Η ταινία μπορεί να ειδωθεί απλά σαν κωμωδία που εξελίσσεται σε θρίλερ. Σε ένα δεύτερο επίπεδο σαν μια σαρδόνια μεταφορά αυτού που συμβαίνει πολλές φορές στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που δυστυχούν να γίνονται θέαμα. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μεταφορά της μεταφυσικής συνθήκης του ανθρώπου, που ανά πάσα στιγμή βρίσκεται στο έλεος δυνάμεων που τον ξεπερνούν, είτε εγκόσμιων είτε υπερκόσμιων. Πάντως θα ήταν υπερερμηνεία να θεωρηθεί ως σάτιρα του φραγκικού καθεστώτος όπως πίστεψα αρχικά, με την ανεπάρκεια των υπηρεσιών κοινής ωφελείας.