Mohammad Rasoulof, Goodbye

Mohammad Rasoulof, Goodbye (2011)

 Ο Μωχάμεντ Ρασούλοφ είναι ένας από τους αντικαθεστωτικούς που κατάφερε τελικά να διαφύγει στη Δύση.

Η διαφυγή αυτή δεν είναι εύκολη. Ήδη έχουμε παρουσιάσει την ταινία του Reza Allamehzadeh, Guests of hotel Astoria, αλλά και κάποια ακόμη ταινία με παρόμοια θεματική που δεν μπορώ να θυμηθώ. (Τελικά τη βρήκα με search, είναι μια ταινία του Arash T. Riahi, For a moment of freedom).

Στην ταινία αυτή δραματοποιεί τη δική του περίπτωση, όταν τη διετία 2010/11 προσπαθούσε αγωνιωδώς να βγάλει βίζα και να φύγει στο εξωτερικό.

Μια από τις αφηγηματικές τεχνικές της ταινίας είναι ότι πολλά στοιχεία μας αποκαλύπτονται σταδιακά. Εμείς θα τα δώσουμε κατευθείαν στην περίληψη.

Η Νουρ είναι δικηγόρος που όμως της στέρησαν την άδεια εξάσκησης επαγγέλματος επειδή είναι ακτιβίστρια πάνω στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο άντρας της, αντικαθεστωτικός δημοσιογράφος, βρίσκεται στη φυλακή. Υποτίθεται ότι εργάζεται ως οδηγός σε μια κατασκευαστική εταιρεία στην έρημο. Μετά από πολλές προσπάθειες είχε καταφέρει να μείνει έγκυος.

Θέλει να φύγει στο εξωτερικό. Όμως πρέπει να γεννήσει εκεί, για να μπορέσει να πάρει μόνιμη άδεια παραμονής. Κάποια στιγμή τη βλέπουμε να θέλει να κάνει έκτρωση. Γιατί άραγε;

Εδώ αντιμετώπισα ένα πρόβλημα που μου παρουσιάστηκε και σε άλλες ταινίες. Τα αφηγηματικά κενά καμιά φορά μου δημιουργούν μια αβεβαιότητα.

Η Νουρ ρωτάει μια γυναίκα αν εξακολουθεί να βλέπει τον άντρα της. Αυτή απαντάει, μετά από δισταγμό, αρνητικά. Είναι μήπως φιλενάδα του; Αυτός είναι μήπως ο λόγος για τον οποίο θέλει να κάνει έκτρωση; Μα τότε δεν έχει καμιά ελπίδα να ξεφύγει.

Αργότερα θα μάθουμε ότι οι υποψίες του πρώτου γυναικολόγου της ήταν βάσιμες, η αμνιοκέντηση δείχνει ότι το παιδί θα γεννηθεί με σύνδρομο down. Ρωτάει μια γυναίκα, ξαδέλφη της νομίζω, που έχει ένα αδελφό με σύνδρομο down, πώς είναι τα πράγματα στην οικογένεια. Όχι εύκολα, αλλά τον αγαπάνε.

Θα λαδώσει, πάνω από μια φορά, για να ξεπεράσει τους γραφειοκρατικούς σκοπέλους και να πάρει το πολυπόθητο διαβατήριο.

Απαισιόδοξο έργο, όπως και το «Manuscripts don’t burn». Την τελευταία στιγμή θα την σταματήσει η μυστική αστυνομία, ενώ βρίσκεται ήδη στο αεροδρόμιο.

Ας το γράψουμε και αυτό, αυτοβιογραφικό. Ένας νεαρός ιρανός έγινε φίλος μου στο facebook για να ζητήσει τη βοήθειά μου σε κάτι γραφειοκρατικά με το αεροδρόμιο, για να έλθει στην Ελλάδα όπου πήρε μια υποτροφία. Όταν ήλθε μου εξομολογήθηκε ότι δεν είχε σκοπό να επιστρέψει. Δεν ήταν αντικαθεστωτικός, αλλά η ζωή σε μια δυτική δημοκρατία μάλλον είναι προτιμότερη από τη ζωή σε μια ισλαμική «δημοκρατία». 

  Για κάποιες από τις ταινίες του Ρασούλοφ έχουμε ήδη γράψει, και τις αναρτήσεις τις έχουμε σε συγκεντρωτικό αρχείο σε μια από τις ιστοσελίδες μας, εδώ.