Gilbert Sinoué, Η σταυρωμένη βασίλισσα

Gilbert Sinoué, Η σταυρωμένη βασίλισσα (μετ. Βασιλική Κοκκίνου), Ψυχογιός 2007, σελ. 414.

Έχουμε ήδη παρουσιάσει δυο βιβλία του Ζιλμπέρ Σινουέ (1947 - ), του αιγύπτιου συγγραφέα που έχει μητέρα γαλλίδα και γιαγιά ελληνίδα και που, όπως και τόσοι άλλοι άραβες, γράφει στα γαλλικά. Το πρώτο ήταν «Ο συνταγματάρχης και το παιδί-βασιλιάς» και το δεύτερο «Στην αυγή μιας νέας εποχής». Σειρά έχει σήμερα «Η σταυρωμένη βασίλισσα».

Ο Gilbert Sinoué γράφει κυρίως ιστορικό μυθιστόρημα. Ο συνταγματάρχης είναι ο Νάσερ και το παιδί βασιλιάς ο τελευταίος βασιλιάς της Αιγύπτου. Η σταυρωμένη βασίλισσα είναι η «Ινές ντε Κάστρο», άγνωστη στους περισσότερους αλλά πασίγνωστη στην Πορτογαλία. Ο τρελός της έρωτας με τον διάδοχο είχε μοιραίο τέλος: δολοφονήθηκε από τους τρεις συμβούλους του βασιλιά πατέρα του, κατόπιν εντολής του, όταν έμαθε ότι είχαν παντρευτεί κρυφά πριν πέντε χρόνια, αφού είχε πεθάνει βέβαια η νόμιμη γυναίκα του. Η δολοφονία αυτή θα οδηγήσει σε σύγκρουση πατέρα και γιο. Χάρη στη μητέρα του θα δοθεί κάποια στιγμή ένα τέλος σ’ αυτή, πριν οδηγηθεί η Πορτογαλία στα χειρότερα. Όμως η εκδίκησή του για τους δυο δολοφόνους που κατάφερε να συλληφθούν είναι φοβερή.

Αφού ανακηρυχθεί βασιλιάς, μετά το θάνατο του πατέρα του, θα ξεθάψει το σώμα της, θα το στήσει με μεγάλη επισημότητα σε ένα θρόνο δίπλα στο δικό του και θα τη στέψει βασίλισσα.

Πολλοί συγγραφείς εμπνεύστηκαν από το τραγικό αυτό ειδύλλιο, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο Βίκτωρ Ουγκώ, που το έργο του «Η νεκρή βασίλισσα» το έγραψε σε ηλικία μόλις δέκα επτά χρονών. Επίσης την ιστορία της την ενσωμάτωσε στο επικό του έργο «Lusiades» ο μεγάλος πορτογάλος ποιητής Λουίς Βαζ ντε Καμόες (1524-1580).

Δίπλα στην ιστορία του Πέτρου και της Ινές που διαδραματίστηκε στα μισά περίπου του 14^ου αιώνα υπάρχει και η ιστορία ενός δήθεν χάρτη που δείχνει το δρόμο για ένα χριστιανικό βασίλειο στην Ασία, βασιλιάς του οποίου ήταν ο «Πρεσβύτερος Ιωάννης». Οι δυο απόκρυφες χριστιανικές παραδόσεις που μιλούν γι’ αυτό ανάγονται στον 12^ο αιώνα, και οδήγησαν πολλούς θαλασσοπόρους στην αναζήτησή του. Ένας χάρτης δείχνει τη διαδρομή, αλλά βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Βατικανού. Ο Σινουέ πλέκει μια παράλληλη ιστορία με θέμα την αναζήτηση αυτού του χάρτη. Εκείνοι που τον αναζητούν δεν θα διστάσουν να σκοτώσουν κάποιον που πιστεύουν ότι βρίσκεται στην κατοχή του. Όμως δεν θα τον βρουν.

Και θυμήθηκα τον «Χριστόφορο Κολόμβο» στην ομώνυμη τραγωδία του Καζαντζάκη, που κι αυτός σκοτώνει τον ναυτικό που έχει το χάρτη που οδηγεί στις Ινδίες. Σε αντίθεση όμως με τους δολοφόνους του Σινουέ, αυτός παίρνει τον χάρτη, και ο λόγος που σκοτώνει τον ιδιοκτήτη του είναι για να μην ξαναφτιάξει άλλο από μνήμης.

Δυο σε ένα λοιπόν, ρομάντζο και αστυνομικό, σε αυτό το μυθιστόρημα, που είναι πολύ συναρπαστικό.

Θα δώσω ένα απόσπασμα, όπως συνηθίζω να κάνω. Μιλάει ο Μασάλα, ο Βέρβερος δούλος του Πέτρου που είναι περισσότερο φίλος του.

«Ανάμεσα στα πολλά προνόμια, αυτά που αφορούν τη συζυγική ζωή επιβεβαιώνουν την υπεροχή του Ισλάμ επάνω στη θρησκεία σας. Με τη μεγάλη οξυδέρκειά Του, ο Ύψιστος ξέρει ότι οι άντρες και οι γυναίκες δεν είναι μόνο αμαρτωλοί, αλλά ότι επίσης βρίσκονται σε συνεχή αναζήτηση της ευτυχίας. Γι’ αυτόν το λόγο μας προτρέπει να παίρνουμε τέσσερις γυναίκες, όπως επίσης μας επιτρέπει να τις χωρίζουμε όταν γινόμαστε δυστυχισμένοι».

Και οι γυναίκες;  
Για τις γυναίκες, μόκο και οι δυο.