Το έχω ξαναγράψει, θα το γράψω ακόμη μια φορά. Θεωρώ ότι
στην ταινία αυτό που μετράει περισσότερο είναι το στόρι. Ο σεναριογράφος είναι
υποτιμημένος σε σχέση με το σκηνοθέτη, ίσως γιατί οι μεγάλοι σκηνοθέτες γράφουν
οι ίδιοι τα σενάρια των έργων τους. Ο Srđan Dragojević
δεν είναι μόνο εξαιρετικός σκηνοθέτης, αλλά και εξαιρετικός σεναριογράφος. Τέτοιος
ήταν και ο Κουροσάβα, θυμάμαι τώρα. Το σενάριο του «Δεν είμαστε άγγελοι 3»
είναι δικό του, όμως το σκηνοθετεί ο Πέταρ Πάσιτς (το c στα γιουγκοσλάβικα προφέρεται τς). Συνυπογράφει όμως και ο Dimitije
Vojnov.
Στην επινοητικότητα των δύο προηγούμενων έργων του (για το «Δεν είμαστε άγγελοι» έχουμε ήδη
γράψει, για το «Δεν είμαστε άγγελοι 2» θα κάνουμε ανάρτηση αργότερα) το να
βάλει δηλαδή τον διάβολο και τον άγγελο να παλεύουν για τον έλεγχο των πράξεων
των προσώπων της ιστορίας σαν να παίζουν μια παρτίδα σκάκι, προστίθεται εδώ μια
καινούρια.
Αλλά ας δούμε την ιστορία.
Ο Ντόριαν είναι φτασμένος μουσικός ενώ ο Μάρκο ανερχόμενος. Με
κατακτήσεις ο Ντόριαν, δειλός και ντροπαλός ο Μάρκο. Εισηγητής του ροκ εντ ρολ
ο Ντόριαν, τώρα παίζει φολκ μουσική. Ο Μάρκο αντίθετα λατρεύει το ροκ. Κάποια
στιγμή θα παίξουν μαζί, όμως ένα βραχυκύκλωμα στον ενισχυτή έχει σαν αποτέλεσμα
να τους διαπεράσει το ηλεκτρικό ρεύμα και να τους στείλει και τους δυο στο
νοσοκομείο. Και τότε θα συνειδητοποιήσουν το εξής περίεργο: ότι έχουν αλλάξει
φάτσα. Όταν ο Μάρκο κοιτάζει το πρόσωπό του στον καθρέφτη βλέπει του Ντόριαν,
και αντίστοιχα ο Ντόριαν, όταν κοιτάζει το πρόσωπό του στον καθρέφτη βλέπει τον
Μάρκο. Όμως και ο υπόλοιπος κόσμος τους βλέπει όπως φαίνονται στον καθρέφτη. Με
βάση αυτή την αλλαγή δημιουργούνται πολλά κωμικά επεισόδια. Στο τέλος της
ταινίας θα βρούμε τους δυο ήρωες απαλλαγμένους από τις αδυναμίες τους. Ο Μάρκο
δεν είναι πια ντροπαλός, και ο Ντόριαν έπαψε να είναι μουρντάρης.
Απολαυστικότατη κωμωδία.
No comments:
Post a Comment