Την ταινία μου τη σύστησε με επιμονή η φίλη μου η Νία· και
είδα ότι ήταν μια εξαιρετική ταινία· ενός σκηνοθέτη του οποίου ήδη είχα
δει το «Chocolat», το «Dear John» και το «Hachi: a dog’s tail», πολύ ωραίες ταινίες όλες
τους. Μου τη σύστησε ως μια πολύ ωραία κωμωδία.
Το πρόβλημα με τις κωμωδίες είναι ότι δεν αντέχω τις σαχλοκωμωδίες.
Μια περιπέτεια, όσο μέτρια και να είναι, ή μια αστυνομική ταινία, θα τη δω. Μια
σαχλοκωμωδία όμως μου σπάει τα νεύρα.
Έξυπνοι διάλογοι, λεπτό χιούμορ, πρωτότυπο σενάριο, καλοί
ηθοποιοί, με έκαναν να περάσω ευχάριστα ένα δίωρο.
Ένας σεΐχης θέλει να φέρει σολομούς στη Υεμένη. Το κλίμα δεν
σηκώνει, αλλά αυτός είναι αποφασισμένος. Εκεί θα οδηγηθούν ο Τζόουνς και η Χάριετ.
Θα ερωτευθούν ο ένας τον άλλο, όμως ο Τζόουνς είναι παντρεμένος και η Χάριετ
έχει το φίλο της. Θα τα φτιάξουν μόλις στο τέλος της ταινίας. Όχι, δεν θα τους δούμε
να κάνουν έρωτα. Λεπτομέρειες για την υπόθεση μπορείτε να διαβάσετε στο
σύνδεσμο. Είναι αρκετά εκτενής, ενώ στη βικιπαίδεια δεν υπάρχει καμιά περίληψη
για τις «σουηδικές» ταινίες του σουηδού σκηνοθέτη, με μια μόνο εξαίρεση, το «My life as a dog». Ακόμη και για τον «Υπνωτιστή»,
που είναι ταινία του 2012, δεν γράφει τίποτα. Δε μας χέζεις ρε βικιπαίδεια με
τον αγγλοσαξωνικό πολιτιστικό ιμπεριαλισμό σου.
No comments:
Post a Comment