Πρόκειται για μια
αντιπολεμική ταινία η υπόθεση της οποίας διαδραματίζεται σε ένα χωριό της Γεωργίας
στα σύνορα με την Αμπχαζία, στον πόλεμο του 1992. Κατοικείται κυρίως από
εσθονούς οι οποίοι το εγκατέλειψαν μετά την έκρηξη του πολέμου. Έμειναν μόνο
δύο, ο γέρο Ίβο που φτιάχνει καφάσια και ένας άλλος που έχει ένα κτήμα με
μανταρίνια και του αγοράζει τα καφάσια.
Σε ένα ρώσικο στρατιωτικό τζιπ βρίσκονται δυο στρατιώτες.
Επισκέπτονται τον Ίβο και του ζητάνε τρόφιμα. Φεύγουν, αλλά μετά από λίγο ακούγονται
οι εκρήξεις. Έχουν πέσει πάνω σε ένα γεωργιανό φορτηγάκι με τρεις στρατιώτες. Αυτό
το μαθαίνουμε μαζί με τους δυο εσθονούς που πηγαίνουν στον τόπο της σύγκρουσης.
Βρίσκουν ένα τραυματία, έναν από τους δυο ρώσους (αργότερα μαθαίνουμε ότι είναι
μουσουλμάνος τσετσένος μισθοφόρος) και όλους τους άλλους νεκρούς. Ενώ όμως τους
έχουν βάλει μέσα στο λάκκο που έχουν ανοίξει για να τους θάψουν βλέπουν τον ένα
από τους τρεις γεωργιανούς να κινείται λίγο. Είναι τραυματίας. Τον παίρνουν και
αυτόν.
Η περίθαλψη δυο τραυματιών από αντίπαλα στρατόπεδα, και
μάλιστα διαφορετικής θρησκείας, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο τσετσένος απειλεί
να σκοτώσει τον γεωργιανό που σκότωσε το φίλο του. Ο Ίβο κλειδώνει το δωμάτιο
στο οποίο βρίσκεται ο γεωργιανός. Ο εσθονός γιατρός αφού τους περιθάλπει αρχικά
φεύγει κι αυτός για την Εσθονία, αφού δίνει οδηγίες στον Ίβο για τη θεραπεία
τους. Κάποια στιγμή, γυρνώντας σπίτι ο Ίβο, βλέπει τον τσετσένο πεσμένο κάτω
μπροστά από την πόρτα του δωματίου του γεωργιανού, κρατώντας στο χέρι του ένα
μαχαίρι. Ο Ίβο τον βάζει να υποσχεθεί ότι δεν θα τον σκοτώσει. Αυτός,
αναγκασμένος να δεχθεί αφού του έσωσε τη ζωή, υπόσχεται ότι δεν θα τον σκοτώσει
«μέσα» στο σπίτι του.
Η ένταση που επικρατεί ανάμεσα στους δυο άντρες που ανήκουν
σε εχθρικά στρατόπεδα καταλαγιάζει σιγά σιγά. Στο τέλος ο γεωργιανός σώζει τη
ζωή του τσετσένου. Όμως ο ίδιος είναι άτυχος.
Πολύ καλή ταινία που δείχνει ότι η ανθρωπιά είναι πάνω απ’
όλα, της άξιζε το όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης.
No comments:
Post a Comment