Παραφράζοντας και πάλι

Παραφράζοντας και πάλι

Μοναχικός ο στωικός Σενέκας, με άσχημο τέλος (το διάβασα πρόσφατα, δυσκολεύτηκε να αυτοκτονήσει κατά διαταγή του μαθητή του Νέρωνα), είπε μια ρήση (την ανακάλυψα πριν λίγους μήνες) που, καθώς είμαι μοναχικός κι εγώ, πολύ μου άρεσε: Satis sunt mihi pauci, satis est unus, satis est nullus.

Και η παράφραση: Satis sunt mihi pauci lectores, satis est unus, satis est nullus. Μου αρκούν λίγοι αναγνώστες, μου αρκεί ένας, μου αρκεί κανένας. Μου αρκεί να αρέσει σε μένα αυτό που γράφω.

Όσοι διαβάζουν τις κριτικές μου ξέρουν ότι είναι πολύ ανορθόδοξες. Πετάω ενδιάμεσα κανένα ανέκδοτο ή καμιά ανάμνησή μου, και σχολιάζω αποσπάσματα. Κανένα έντυπο δεν θα τις δημοσίευε (εξαίρεση αποτελούν τα Κρητικά Επίκαιρα). Και βέβαια δεν είναι πολλοί αυτοί που τις διαβάζουν, καμιά τριανταριά συνήθως (με εξαιρέσεις βέβαια που έχουν να κάνουν με τον συγγραφέα ή το σκηνοθέτη), αν και κάποτε το blog μου έδειχνε πάνω από 100 followers (τώρα δείχνει, εδώ και μήνες, 98).

Σημείωση πρώτη: Να μη λέμε ψέματα, μου αρέσει να με διαβάζουν. Αλλά δεν ψοφάω κιόλας. Αν ψόφαγα δεν θα έγραφα για ιρανούς σκηνοθέτες, άγνωστοι και αδιάφοροι στους περισσότερους, όπως και οι αφρικανοί, οι κινέζοι, και οι γιουγκοσλάβοι για τους οποίους γράφω κατά καιρούς.

Σημείωση δεύτερη. Είμαι μοναχικός σαν τον Σενέκα και στωικός σαν τον Σενέκα. Όμως όχι μόνο: είμαι και επικούρειος. Αντίληψή μου είναι να απολαμβάνουμε όσο μπορούμε τις χαρές που μπορεί να μας προσφέρει η ζωή, αλλά και να υπομένουμε με στωικότητα τις αναποδιές της. Και τα δυο βοηθάνε πολύ στην ψυχική υγεία.