Gennaro Nunziante, Che bella giornata (Τι όμορφη μέρα θεέ μου, 2011)

Gennaro Nunziante, Che bella giornata (Τι όμορφη μέρα θεέ μου, 2011)

Από σήμερα στους κινηματογράφους. 

Μπορεί κανείς να κάνει κωμωδία με θέμα την τρομοκρατία; Ο Gennaro Nunziante το μπόρεσε.

  Η Nabiha Akkari με τον αδελφό της σχεδιάζουν, εκδικούμενοι τους γονείς τους που σκοτώθηκαν από συμμαχική βόμβα, να ανατινάξουν το άγαλμα της παναγίας στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου. Πρέπει όμως η Nabiha να δελεάσει τον σεκουριτά, που δεν είναι άλλος από τον Checco Zalone. Του την πέφτει. Και τον ερωτεύεται, αφού βέβαια την έχει ερωτευθεί αυτός πιο πρώτα. Και η εκδίκηση πάει περίπατο.

  Δεν είναι τόσο το στόρι όσο οι ξεκαρδιστικές σκηνές που παρακολουθούμε, που κάποιες θυμίζουν τα gang του βωβού κινηματογράφου με την απιθανότητά τους. Όμως δεν είναι μόνο γέλιο, είναι και σάτιρα, κοινωνική και πολιτική, που μαζί με την ηθογραφία της ιταλικής οικογένειας μας θυμίζει πολύ τα καθ’ ημάς.

  Ο Checco προσπαθεί να την εντοπίσει στο facebook. Στέλνει ένα μήνυμα σε κάποια. «Τι κάνεις;». Η απάντηση που παίρνει είναι: «Κοιμάμαι».

  Και θυμήθηκα μια από τις «Εύθυμες κατωχωρίτικες και άλλες ιστορίες» μου (Ιεράπετρα 21^ος αιώνας).  Την αντιγράφω.

  Οι δυο φίλοι έρχονται στην Αθήνα από την Κρήτη με το πλοίο. Θα τους

φιλοξενήσει ο φίλος τους ο Μανώλης. Έχουν πολύ λίγα λεφτά  πάνω τους. Έρχονται για να βρουν δουλειά.

Κατεβαίνουν στο λιμάνι, πρώτη φορά έρχονται στην Αθήνα, δεν υπήρχε περίπτωση να βρουν το σπίτι του φίλου τους παίρνοντας λεωφορεία, έτσι παίρνουν ταξί. Φτάνουν στο σπίτι του, ρωτάνε τον ταξιτζή πόσο κάνει το αγώι, τόσο κάνει, μετράνε τα λεφτά τους, δεν τους φτάνουν. – περίμενε του λένε, να πάρουμε λεφτά από το φίλο μας να σε πληρώσουμε.

Σε μονοκατοικία μένει ο φίλος, του κτυπάνε την πόρτα.

-Μανώλη κοιμάσαι;

-Τι θέλετε;

-Να μας δώσεις λεφτά να πληρώσουμε το ταξί.

-Θαρρώ (νομίζω) πως κοιμούμαι.

  Είναι η καλύτερη κωμωδία που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Ή μήπως είναι το «Cado delle nubi»; Μπορεί να είναι το «Sole a Catinelle». Δεν αποκλείεται όμως να είναι το « Quo vado». Όλες του Gennaro Nunziante με τον Checco Zalone. Δεν έχω όμως την πολυτέλεια του χρόνου να κάνω ένα μίνι φεστιβάλ, με τον εαυτό μου κριτική επιτροπή, να τις δω και τις τέσσερις μαζί και να αποφασίσω.

  Αυτή την ταινία δεν πρέπει με τίποτα να τη χάσετε.