Joseph Losey, The servant (Ο υπηρέτης, 1963)

Joseph Losey, The servant (Ο υπηρέτης, 1963)

  Από σήμερα στους κινηματογράφους, σε επανέκδοση.

  Ο αριστοκράτης Τόνι προσλαμβάνει έναν υπηρέτη, τον Μπάρετ. Δεν θέλει μια γριά οικονόμα να βρίσκεται μέσα στα πόδια του. Στα σχέδιά του είναι να χτίσει τρεις πόλεις στην Βραζιλία. Η αρραβωνιαστικιά του είναι μάλλον απρόθυμη να τον ακολουθήσει.

  Όλα πηγαίνουν καλά μέχρι που ο υπηρέτης ζητάει από τον Τόνι να φέρει και την αδελφή του –που στην πραγματικότητα είναι η αρραβωνιαστικιά του – σαν υπηρέτρια. Καμιά αντίρρηση. Αυτή την πέφτει στον Τόνι, και αυτός δεν αντιστέκεται. Μια βραδιά, περνώντας έξω από το σπίτι του με την αρραβωνιαστικιά του και βλέποντας φως στην κρεβατοκάμαρά του, σκέφτεται ότι κάτι δεν πάει καλά. Κατεβαίνουν, τους τσακώνουν. Στο μικροεπεισόδιο που ακολουθεί, η αρραβωνιαστικιά του καταλαβαίνει ότι ο Τόνι έχει σχέση μαζί της, ενώ ο Μπάρετ ομολογεί ότι είναι η αρραβωνιαστικιά του. Τους διώχνει, αλλά και η σχέση του με την αρραβωνιαστικιά του στραβώνει. Το ρίχνει στο ποτό. Αργότερα ο Μπάρετ έρχεται μετανοιωμένος, του λέει ότι η αρραβωνιαστικιά του τον παράτησε για κάποιον άλλο. Ζητάει να τον επαναπροσλάβει. Τον προσλαμβάνει. Και η σχέση τους παίρνει μια δραματική στροφή. Γίνονται φιλαράκια. Ο Μπάρετ τον αντιμετωπίζει συχνά με την υπεροψία ενός αφεντικού. Ξαναέρχεται και η αρραβωνιαστικιά του. Κάνουν πάρτι με περίεργους τύπους. Στην αρραβωνιαστικιά του Τόνι που εμφανίζεται κάποια στιγμή, ο Μπάρετ της φέρεται υπεροπτικά, ανταποδίδοντας τη δική της στάση απέναντί του. Αυτή, διωγμένη, ακουμπάει το κεφάλι της στον κορμό ενός δένδρου έξω από το σπίτι κλαίγοντας. Ο Τόνι είναι σωριασμένος στο πάτωμα, μεθυσμένος. Ο Μπάρετ ανεβαίνει θριαμβευτικά τις σκάλες.

  Πάλι θα μιλήσω για την πρόσληψη.

  Η ταινία μου θύμισε την «Τελετή» του Σαμπρόλ.

  Δεν μου αρέσει μια ταινία στην οποία δεν υπάρχει κανένα άτομο να συμπαθήσω. Ο Τόνι αφελής, η αρραβωνιαστικιά του υπερόπτης. Η συμπάθειά μου για τον Μπάρετ εξαφανίζεται όταν τον βλέπω να βρίζει μια γυναίκα έξω από ένα τηλεφωνικό θάλαμο. Η δήθεν αδελφή του φαίνεται από την αρχή σαν παμπόνηρο θηλυκό. Η επανεμφάνισή της ήταν μια συνομωσία μαζί του; Δεν μπόρεσα να καταλάβω.

  Όχι, δεν θα προσλάβω το έργο σαν εκδίκηση του πληβείου στον αριστοκράτη.

  Σπάνια διαβάζω κριτικές άλλων, αυτή τη φορά θα το κάνω για να δω τι γράφουν άλλοι για την ταινία. Βρήκα μια, παραθέτω τον σύνδεσμο πριν τη διαβάσω.

  Μπα, αυτή την κρυφή ομοφυλοφιλία δεν την είδα. Αυτό που είδα εγώ είναι ένα βλάκα Τόνι και έναν υπηρέτη που εκμεταλλεύτηκε άγρια την κατάσταση του αφεντικού του. 

  Πολύ καλή σκηνοθεσία, εξαιρετικές ερμηνείες, αλλά το στόρι δεν μου άρεσε. Εσάς όμως μπορεί να σας αρέσει, όπως άρεσε σε πολλούς άλλους. Παραθέτω έναν ακόμη σύνδεσμο, για να διαβάσετε περισσότερα.