Comedy, drama, χαρακτηρίζει
το IMDb την ταινία. Στην
πραγματικότητα είναι tragicomedie, με το
τραγικό και το κωμικό να συνδέονται πολύ πολύ στενά. Τραγωδία είναι να προσπαθείς
επανειλημμένα να αυτοκτονήσεις και κωμωδία να μπαίνει την τελευταία στιγμή
κάποιο εμπόδιο.
Ο Ούβε είναι
ένας χήρος γεροπαράξενος. Όμως φαίνεται ότι τέτοιος υπήρξε και πριν χηρέψει·
εξάλλου η χηρεία του είναι πρόσφατη, μόλις έξι μηνών. Αρπάζεται με το παραμικρό
με τους γείτονες, όμως η καινούρια του γειτόνισσα, μια ιρανή, θα τον καλμάρει
σιγά σιγά. Και από απρόσιτος και απόμακρος που ήταν σιγά σιγά θα δείξει τον
ανθρώπινο χαρακτήρα που έχει κατά βάθος. Τα φλας μπακ από τη ζωή του με τη
γυναίκα του και τον πατέρα του το δείχνουν αυτό, και μας τον κάνουν συμπαθή από
την αρχή.
Η ταινία μου
θύμισε το «Καλύτερα
δεν γίνεται», όπου και εκεί βλέπουμε τον Τζακ Νίκολσον, γεροπαράξενο κι
αυτό, να γίνεται πιο ανθρώπινος.
Πάρα πολύ
καλή ταινία.
No comments:
Post a Comment