Philippe Lioret, Je vais bien, ne t’ en fait pas (Είμαι καλά, μη σε νοιάζει, 2006)

Philippe Lioret, Je vais bien, ne t’ en fait pas (Είμαι καλά, μη σε νοιάζει, 2006)

  Εν όψει της αυριανής προβολής της ταινίας «Οικογενειακός φίλος» του Philippe Lioret είπα να δω δυο ακόμη ταινίες του που είχα. Και έκανα πολύ καλά.

  Δεν έχω δει ταινία στην οποία να εκφράζεται καλύτερα η αδελφική και η πατρική αγάπη από την «Είμαι καλά, μη σε νοιάζει». Επί πλέον διαθέτει δυο μεγάλες αφηγηματικές αρετές: το σασπένς και την ανατροπή.

  Το σασπένς έχει να κάνει με τον αδελφό, που όταν η δίδυμη αδελφή του επιστρέφει σπίτι μαθαίνει ότι έχει φύγει μετά από έναν άγριο τσακωμό με τον πατέρα του. Στα τηλεφωνήματά της δεν απαντάει, ούτε στα μηνύματα στο κινητό του, που κάποια στιγμή γεμίζει ο τηλεφωνητής και δεν δέχεται άλλα. Τελικά τι έχει γίνει με τον αδελφό της, θα δώσει σημεία ζωής; Ή μήπως είναι νεκρός;

  Αυτό φοβάται και την έχει πιάσει κατάθλιψη. Έχει σταματήσει να τρώει. Η νοσηλεία της είναι εκ των ων ουκ άνευ. Όμως κάποια στιγμή παίρνει ένα γράμμα του. Γυρνάει με την κιθάρα του στις πόλεις της Γαλλίας, παίζοντας για λίγες μέρες σε κάποια μπαρ βγάζοντας έτσι τα έξοδά του. Επί τέλους, είναι ζωντανός!!! Αρχίζει να τρώει, και κάποια στιγμή βγαίνει από την ψυχιατρική κλινική.

  Οι ανατροπές είναι δύο.

  Κάποια στιγμή αντιλαμβάνεται ότι τα γράμματα τα στέλνει ο πατέρας της. Νοιώθει ευγνώμων, καταλαβαίνει ότι αυτά τα ψεύτικα γράμματα της έσωσαν τη ζωή.

  Και η δεύτερη ανατροπή.

  Ο φίλος της, πηγαίνοντας με τους γονείς του στο νεκροταφείο, στον τάφο της γιαγιάς του, πέφτει πάνω στον τάφο του αδελφού της. Καταλαβαίνει. Ο πατέρας θα του πει τι είχε συμβεί: είχε ένα θανατηφόρο ατύχημα σε μιαν αναρρίχηση.

  Εξαιρετική σκηνοθεσία, πολύ καλές ερμηνείες, όμως το στόρι θα το πιστώσουμε στον συγγραφέα του μυθιστορήματος το οποίο μετέφερε στη μεγάλη οθόνη ο Philippe Lioret, αλλά και στον ίδιο ασφαλώς για την επιλογή του.