Scott Speer, Midnight sun (Ο ήλιος του μεσονυχτίου 2018)

Scott Speer, Midnight sun (Ο ήλιος του μεσονυχτίου 2018)

  Από αύριο στους κινηματογράφους (αύριο θα είμαι Κρήτη και δεν ξέρω αν θα λειτουργεί το ίντερνετ). 

  Το κόλλημα με τα μοτίβα μου έγινε πιο έντονο μετά που διάβασα το «Themes and motifs in literature». Αποφάσισα να συμπληρώσω τον κατάλογο που παρατίθεται σ’ αυτό το βιβλίο, που βασίζεται κυρίως σε κλασικά λογοτεχνικά έργα. Όμως μοτίβα υπάρχουν και στον κινηματογράφο, εντελώς σύγχρονα, πλάι πλάι με τα παλιά.

  Το μοτίβο του «Ήλιου του μεσονυχτίου» είναι το μοτίβο του «Love story», εκείνης της ερωτικής ταινίας των νιάτων μου με τον Ράιαν Ο’ Νηλ και την Άλι Μακγκρό.

  Η Bella Thorne πάσχει από μια σπάνια αρρώστια, μία στο εκατομμύριο, που λέγεται XP (Παρεμπιπτόντως, ο Bill Gates ήξερε γι’ αυτή την αρρώστια όταν βάφτισε εκείνα τα παλιά windows XP;). Δεν πρέπει να βγαίνει στο φως του ήλιου, γιατί τότε ενεργοποιείται ο μηχανισμός της αρρώστιας που βρίσκεται κατά κάποιο τρόπο σε ύπνωση, και οδηγεί σε προοδευτική εκφύλιση των νευρικών κυττάρων. Κοιμάται τη μέρα και είναι ξύπνια τη νύχτα. Γράφει και συνθέτει τραγούδια στην κιθάρα που της δίδαξε η μητέρα της, νεκρή εδώ και χρόνια από τροχαίο. Ο πατέρας της ο Rob Riggle στέκεται σαν βράχος δίπλα της και τη στηρίζει. Κάθε μέρα που περνάει είναι κέρδος. Ξέρουν και οι δυο ότι κάποια στιγμή θα έλθει το τέλος.

  Φτάνει στην εφηβεία. Από το παράθυρο, τα πρωινά, παρατηρεί ένα παιδί, που σιγά σιγά γίνεται νεαρός (ο Patrick Schwarzenegger), να πηγαίνει στο σχολείο του. Τον ερωτεύεται. Και η μοίρα θα τους φέρει κοντά, για να της χαρίσει ένα μεγάλο κομμάτι ευτυχίας πριν το τέλος.

  Συγκινητική ταινία, μου άρεσε ιδιαίτερα.