Greg Berlanti, Love, Simon (Με αγάπη, Σάιμον 2018)

Greg Berlanti, Love, Simon (Με αγάπη, Σάιμον 2018)

  Παίζεται στους κινηματογράφους.

  Δυο τρεις φορές που μου συνέβη ήταν μάλλον αμέλεια δική μου, αλλά αυτή τη φορά όχι.

  Στο ενημερωτικό email που πήρα διάβασα ότι η δημοσιογραφική προβολή του «Love, Simon» θα γινόταν σήμερα 4 Ιούνη στο Ιντεάλ στις 10.00΄ και η πρεμιέρα την Πέμπτη στις 7 του μηνός. Την ίδια μέρα γράφει και το IMDb. Τυχαία ανακαλύπτω στο Αθηνόραμα ότι η ταινία παίζεται, και μάλιστα όχι σαν καινούρια ταινία. Λέω να το επιβεβαιώσω. Και τελικά βλέπω ότι για να πάρεις τηλέφωνο τα σινεμά όπου παίζεται χρεώνεσαι σχεδόν μισό ευρώ για κάθε λεπτό από σταθερό και σχεδόν ένα ευρώ για  κάθε λεπτό από κινητό.

  Δεν σφάξανε που θα πάρω τηλέφωνο.

  Αναρτώ λοιπόν, είτε παίζεται ήδη είτε όχι. Σίγουρα όμως την Πέμπτη θα παίζεται.

  Το IMDb χαρακτηρίζει την ταινία comedy, drama, romance.

  Comedy, ναι, κάποια επεισόδια είναι όντως κωμικά. Drama, σίγουρα, αφού σχεδόν όλες οι ταινίες μπορούν να ενταχθούν και στην κατηγορία drama. Και βέβαια romance.

  Μου αρέσουν τα romance, όμως όχι τα gay romance, έτσι άρχισα να βλέπω την ταινία με αρκετή δυσπιστία. Τελικά είδα ότι το romance είναι ιδιαίτερα αχνό, αναγκαίο βέβαια στο drama που είναι κυρίαρχο.

  Το drama είναι το δράμα των ομοφυλόφιλων, και ιδιαίτερα των νέων. Αυτό εκδραματίζεται στην ταινία.

  Το κυρίαρχο υπομοτίβο είναι η ομοφοβία που κυριαρχεί, με αποτέλεσμα να νιώθουν μια φοβερή πίεση οι νεαροί ομοφυλόφιλοι, όπως ο μαθητής της ταινίας. Πώς να τολμήσει να το ομολογήσει, στην οικογένειά του πρώτα πρώτα και έπειτα στους συμμαθητές του;

 Ένα άλλο υπομοτίβο είναι το πρόβλημα που δημιουργείται σ’ αυτούς που δεν το ξέρουν. Η κοπέλα που είναι ερωτευμένη μαζί του, πώς να το ξέρει; Ένα άλλο, κεντρικό και αυτό που όμως δεν θίγεται στην ταινία, είναι ένας gay να ερωτευθεί έναν μη gay. Η μη ύπαρξη ανταπόκρισης είναι δεδομένη.

  Βέβαια εδώ η πλοκή είναι πιο σύνθετη. Ένας συμμαθητής του που ανακαλύπτει ότι είναι gay διαβάζοντας τα email που στέλνει σε έναν άγνωστό του επίσης gay υπογράφοντας ως Jacques, τα φωτογραφίζει και τον εκβιάζει, ζητώντας του να τον βοηθήσει να τα φτιάξει με κάποια κοπέλα. Αυτός υποκύπτει στον εκβιασμό, που αποτελεί το καταλυτικό επεισόδιο εξαιτίας του οποίου εκτυλίσσονται τα περισσότερα επεισόδια της ταινίας.

  Το τέλος βέβαια είναι happy, οι χειρότεροι φόβοι του ήρωά μας διαψεύδονται, και ο σκηνοθέτης βρίσκει την ευκαιρία (δεν θα μαρτυρήσουμε πώς), δίπλα στην ομοφοβία να θίξει το πρόβλημα του ρατσισμού και του αντισημιτισμού.

  Ναι, μου άρεσε η ταινία καθώς θίγει το σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα της ομοφοβίας.