Marco Ferreri, Storie di ordinaria follia (Ιστορίες καθημερινής τρέλας 1981)

Marco Ferreri, Storie di ordinaria follia (Ιστορίες καθημερινής τρέλας 1981)

  Από σήμερα στη Ριβιέρα και στην Όαση, σε επανέκδοση.

  Θυμάμαι, πρωτοδιορισμένοι στην Κάσο, μας μιλούσε με ενθουσιασμό ο καλός συνάδελφος Μανώλης Γεωργιλαδάκης – καλή του ώρα εκεί που βρίσκεται – για τον Μπουκόφσκι. Όμως δεν είμαι σίγουρος αν κρατούσε μαζί του κανένα βιβλίο του και μου το δάνεισε, ή διάβασα Μπουκόφσι αργότερα· και τόσο πολύ με ενθουσίασε που έγραψα κι εγώ κάποια «μπουκοφσκικά» κείμενα, τα οποία τα είχα ξεχάσει και τα ανακάλυψα τυχαία πριν κάποια χρόνια.

  Πάντα ήθελα να διαβάσω κι άλλο Μπουκόφσκι, και όλο δεν έφτανε στην κορφή της λίστας των προτεραιοτήτων μου. Και τώρα που τα star cinemas προβάλλουν σε επανέκδοση τις «Ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας», είπα να την ξαναδώ, για τρίτη φορά, και να διαβάσω το βιβλίο. Όμως πού να το βρω, που τα βιβλία μου είναι σκόρπια εδώ, στην Κρήτη και σε ένα λεβητοστάσιο;

  Κοιτάζω την ηλεκτρονική μου βιβλιοθήκη, δεν το βρίσκω. Ψάχνω στο διαδίκτυο και βρίσκω την ιταλική μετάφραση, από την οποία πήρε ο Φερέρι για να κάνει την ταινία του, και η οποία έχει τον τίτλο του βιβλίου. Εμείς, στην ελληνική έκδοση, βάλαμε μπροστά και το τίτλο «ερωτικές» για να είναι η ταινία πιο πιασάρικη.

  Έχω διαβάσει ιταλικά βιβλία αλλά το θεωρώ ιεροσυλία να το διαβάσω σε ιταλική μετάφραση ενώ το πρώτο μου πτυχίο είναι αγγλικής φιλολογίας. Το ψάχνω, δεν φαίνεται να έχει γράψει ο Μπουκόφσκι έργο μ’ αυτό τον τίτλο.

  Τελικά το βρήκα, όμως στα αγγλικά έχει άλλο τίτλο: «The most beautiful woman in town and other stories» (Τελικά βρήκα ότι αυτός είναι ο δεύτερος τόμος με αυτού του είδους τις ιστορίες. Ο πρώτος είναι που έχει τον τίτλο «Tales of ordinary madness». Απ’ αυτόν μάλλον είναι οι υπόλοιπες ιστορίες στην ταινία του Φερέρι). Έχοντας δει την ταινία διάβασα και την ιστορία που δίνει τον τίτλο στο βιβλίο, και που είναι η πιο ενδιαφέρουσα· και όχι μόνο γιατί πρωταγωνιστεί σ’ αυτήν η πιο όμορφη γυναίκα του ιταλικού κινηματογράφου (εν τάξει, υπάρχει και η Στεφανία Σαντρέλι), η Ορνέλα Μούτι. Και, πριν συνεχίσω αυτό το κείμενο, ψάχνω στο διαδίκτυο για το βιογραφικό της και τι διαβάζω στη βικιπαίδεια; «Το 1994 είχε ψηφιστεί ως η ωραιότερη γυναίκα στον κόσμο από μια παγκόσμια ψηφοφορία των αναγνωστών του περιοδικού "Class"».

  Προτιμώ τη λογοτεχνία από τον κινηματογράφο· και όχι μόνο γιατί έχω credits σ’ αυτήν (Το διδακτορικό μου έχει τίτλο «αφηγηματικές τεχνικές») αλλά και γιατί τη θεωρώ σαν ανώτερη μορφή τέχνης, που μορφώνει περισσότερο από ότι ψυχαγωγεί, σε αντίθεση με τον κινηματογράφο. Τώρα όμως είμαι σε μια ηλικία που έχω μάθει πολλά, έχω αποκρυσταλλωμένο Weltanschauung, και με ενδιαφέρει όλο και περισσότερο η ψυχαγωγία, δηλαδή να βλέπω σινεμά. Όμως, καθώς μια από τις αγαπημένες μου ρήσεις είναι «Το τερπνό μετά του ωφελίμου» δεν χάνω ευκαιρία να βλέπω ταινίες που αποτελούν μεταφορά μυθιστορημάτων και να τις συγκρίνω μετά με το μυθιστόρημα ή αντίστροφα, πρώτα να διαβάζω το μυθιστόρημα και μετά να ψάξω για ταινίες που βασίστηκαν πάνω σ’ αυτό, όσοι με παρακολουθούν το ξέρουν. Έτσι διάβασα την πρώτη ιστορία πριν γράψω αυτές τις γραμμές, και ίσως συνεχίσω (Σήμερα ανάρτησα και για τα «Χιόνια του Κιλιμάντζαρο», που προβάλλεται επίσης σε επανέκδοση).

  Υπάρχουν διαφορές, αλλά όχι πολλές, ανάμεσα στην ιστορία του Μπουκόφσκι και την ιστορία της ταινίας. Στην ταινία, στην πρώτη συνάντηση του Μπουκόφσκι με την Ορνέλα εμφανίζεται και ο νταβατζής της, και παραλίγο να υπάρξει άγριος τσακωμός. Στην ιστορία του Μπουκόφσκι δεν εμφανίζεται νταβατζής. Στην πρώτη τους νύχτα, ο Μπουκόφσκι στην ταινία κάθεται στη γραφομηχανή του, ενώ στην ιστορία ξαπλώνει μαζί της στο κρεβάτι και της γυρίζει την πλάτη. Της είχε πει ότι θα κάνουν έρωτα το πρωί, και αυτή είχε νοιώσει έκπληξη, πρώτη φορά που της συμβαίνει πελάτης να μη θέλει να κάνει έρωτα μαζί της τη νύχτα.

  Είχαν ψιλοτσακωθεί, διαβάζω στο βιβλίο, και όταν ο επέστρεψε μετά από έξι μήνες από τη Νέα Υόρκη όπου είχε πάει (η υπόθεση διαδραματίζεται στο Λος Άντζελες, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του ο Μπουκόφσκι) έψαξε και τη βρήκε. Της πρότεινε να συζήσουν και αυτή αρνήθηκε. Μετά από μια βδομάδα που την έψαξε, έμαθε ότι είχε αυτοκτονήσει. Ήταν η δεύτερη απόπειρα, με τον ίδιο τρόπο, κόβοντας το λαιμό της με ένα σπασμένο μπουκάλι. Στη ιστορία διαβάζω ότι η ουλή που της είχε αφήσει η πρώτη απόπειρα κατατρόμαζε τους πελάτες και δεν ήθελαν πια να κάνουν έρωτα. –Όμως τα λεφτά τα κράταγα, του λέει.

  Και, στην ταινία, βλέπουμε την Μπουκόφσκι να αγκαλιάζει το νεκρό σώμα της Ορνέλα, σκανδαλίζοντας την καλόγρια που είναι δίπλα στο φέρετρο. Στην ιστορία όμως δεν υπάρχει τέτοιο επεισόδιο, το σκαρφίστηκε και αυτό ο Φερέρι, για να κάνει το στόρι πιο εντυπωσιακό.

  Έχω αναρτήσει ήδη για τις «Σημειώσεις ενός πορνόγερου Α΄» και αύριο θα αναρτήσω και για το Β΄, καθώς και για την ποιητική του συλλογή «Τρόμου και αγωνίας γωνία».