Preston Sturges, Hail the conquering hero (1944)

Preston Sturges, Hail the conquering hero (1944)

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για τον «Accidental hero» του Stephen Frears. Στη βικιπαίδεια διάβασα ότι η σεναριογράφος επηρεάστηκε από τις ταινίες «Meet John Doe» του Frank Capra και «Hail the conquering hero» του Preston Sturges. Την πρώτη την είχα δει πριν ενάμισι χρόνο, και επί τη ευκαιρία είπα να δω και τη δεύτερη. Η κωμωδία είναι εξάλλου το πιο αγαπημένο μου είδος.

  Και εδώ έχουμε τον fake ήρωα που γίνεται fake από κάποιους πεζοναύτες που τον παρασύρουν, παρά τις διαμαρτυρίες του. Στην πόλη του τού κάνουν πανηγυρική υποδοχή, και αποφασίζουν να τον χρίσουν υποψήφιο δήμαρχο για τις επικείμενες εκλογές. Προσπαθεί να ξεφύγει λέγοντας ότι τον καλούν για ολιγόμηνη θητεία, αλλά και αυτή η προσπάθεια, όπως και άλλες πιο πριν, αποτυγχάνει. Στο τέλος συνειδητοποιεί ότι ο μόνος τρόπος για να αποκαλύψει την αλήθεια είναι στον προεκλογικό του λόγο, οπότε οι έξι πεζοναύτες δεν θα μπορούν να τον εμποδίσουν.

  Και αυτό κάνει. Όμως, προς μεγάλη του έκπληξη, οι συμπολίτες του, εκτιμώντας την ειλικρίνειά του, αποφασίζουν τελικά να επιμείνουν στο να είναι υποψήφιος. Κατεβαίνουν σύσσωμοι να τον εμποδίσουν να φύγει με το τραίνο το οποίο περιμένει στο σταθμό.

  Στον «Κατά τύχη ήρωα» έχουμε μια έντονη σάτιρα των ΜΜΕ, εδώ έχουμε μια ήπια σάτιρα της πολιτικής.

  Στη βικιπαίδεια διαβάζω ότι η ταινία του  Frears είναι επηρεασμένη και από άλλες κωμωδίες screwball του Sturges. Πάντως το κύριο screwball χαρακτηριστικό που ξεχώρισα σ’ αυτήν εδώ είναι ο γρήγορος ρυθμός της και ο συχνά ακατάσχετος λόγος των ηρώων.  
  Τώρα το είδα, έχω γράψει για μια ακόμη ταινία του Sturges, την «The miracles of Morgan’s creek».