Δεν συνηθίζω να
γράφω για αμερικάνικες ταινίες για τις οποίες έχουν γραφεί πολλά, αλλά γι’ αυτή
θα κάνω μια εξαίρεση· εξαίρεση εξαιτίας μιας σύμπτωσης.
Δεν συναντάς συχνά ταινία με θέμα έναν έρωτα που ξεκινάει
από τα παιδικά χρόνια, χωρίς πολλές ελπίδες, και που κάποια στιγμή ευοδώνεται.
Τέτοιος είναι ο έρωτας του Νόρβαλ για την Τρούντι.
Ασχημούλης, δεν πιστεύει πως θα τα καταφέρει.
Του ζητάει να τη συνοδεύσει τάχα για το σινεμά που της είχε
προτείνει. Στο δρόμο του ζητάει να πάει μόνος του στο σινεμά και αυτή θα
περάσει να τον πάρει. Θα πήγαινε σε ένα πάρτι με στρατιώτες που θα έφευγαν για
το μέτωπο (η ταινία γυρίστηκε το 1944), αλλά ο πατέρας της το απαγόρευσε.
Το έργο τελειώνει, ή μάλλον και τα τρία έργα. Κάθεται στα
σκαλιά του σινεμά και την περιμένει. Τον παίρνει ο ύπνος. Αυτή θα εμφανιστεί το
πρωί. Παντρεύτηκε, λέει, αλλά δεν θυμάται με ποιον. Ούτε και θυμάται από το
μεθύσι πώς πέρασε τη βραδιά. Όταν όμως διαπιστώνει ότι είναι έγκυος μπορεί
εύκολα να υποθέσει.
Ο πατέρας της θέλει να την παντρέψει για να κουκουλωθεί το
σκάνδαλο. Ο Νόρβαλ δέχεται πρόθυμα και της εκμυστηρεύεται πόσο ήταν ερωτευμένος
μαζί της, ήδη από το δημοτικό. Αυτή συγκινείται και αρνείται να δεχθεί την
προσφορά του. Όμως, μετά από αρκετά κωμικοτραγικά επεισόδια, θα βρεθούν στο
τέλος παντρεμένοι.
Και η σύμπτωση;
Το ίδιο θέμα έχει και η ταινία «Τι
ώρα είναι στον κόσμο σου» του ιρανού Safi Yazdanian, για την οποία έκανα ανάρτηση πριν τέσσερις μέρες.
Εκείνη ήταν δραματική, ρομαντική, ενώ αυτή εδώ είναι μια θεότρελη κωμωδία, με
αρκετά στοιχεία μπουρλέσκου. Ο «κύριος Ανόητος» θα κερδίσει την καρδιά της
όμορφης Λεϊλά όταν αυτή συνειδητοποιεί τα τόσα δείγματα, για τόσα χρόνια, του έρωτά του.
Posts
No comments:
Post a Comment