Simon Kaijser, Spinning man (Βασικός ύποπτος 2018)

Simon Kaijser, Spinning man (Βασικός ύποπτος 2018)

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Η ταινία είναι drama, αλλά ο σκηνοθέτης την παρουσιάζει σαν mystery και thriller, με την απλή τεχνική του να επιλέγει τι θα μας παρουσιάσει κάθε φορά, ποιο πλάνο, ποιο επεισόδιο, σαν ανάμνηση του καθηγητή της φιλοσοφίας της γλώσσας, που δείχνουν ότι είχε κάποια εμπλοκή στην εξαφάνιση της κοπέλας.

  Αργοί οι ρυθμοί της ταινίας, σίγουρα δεν αρέσουν στο ευρύ κοινό και έτσι εξηγείται η χαμηλή βαθμολογία στο IMDb· που, παρεμπιπτόντως, βλέποντας την ταινία, είδα πως αυτό που γράφει ότι ο καθηγητής είναι known for having many affairs with students είναι ανακριβές.

  Είχα κάνει την παρατήρηση βλέποντας τις διάφορες ταινίες πάνω στους «47 σαμουράι»: ενώ οι αρχικές ταινίες ήταν ατμοσφαιρικές, αργές, λιγότερο αιματοβαμμένες, οι επόμενες άρχισαν να έχουν ένα όλο και πιο γρήγορο ρυθμό, με περισσότερη δράση, και οι σκηνές της αυτοκτονίας των σαμουράι δεν υποδηλωνόταν πια off-stage. Μετά συνειδητοποίησα ότι και στο δυτικό κινηματογράφο συμβαίνει κάτι ανάλογο: τα αστυνομικά έργα ήταν επίσης πιο αργά και πιο ατμοσφαιρικά, με λιγότερες σφαίρες να πέφτουν, λιγότερα πτώματα και λιγότερα κυνηγητά με αμάξια, σε σχέση με τα σημερινά.

  Μου άρεσε η ταινία, κυρίως για τους διαλόγους της, ιδιαίτερα αυτούς που είχαν να κάνουν με τη φιλοσοφία και τον Βιτγκενστάιν.

  Και η σύμπτωση: η Alexandra Shipp (φωτογραφία) παίζει και στο «Με αγάπη, Σάιμον», που επίσης η πρεμιέρα του είναι σήμερα.