Frank Capra, It happened one night (1934)

Frank Capra, It happened one night (1934)

  Τελικά βρήκα το terminus post quem, από πότε άρχισα να γράφω για κάθε ταινία που βλέπω και όχι απλώς να καταγράφω κάποιες με δυο μόλις λόγια στο αρχείο μου «Tenies pou ida ke den egrapsa gi aftes»: ήταν πριν σχεδόν δυο χρόνια, τότε που ξεκίνησε η γνωριμία μου με τον Γιάννη τον Καραμπίτσο και άρχισα να πηγαίνω στις προβολές του «Σχολείου του Σινεμά». Με ενθουσίασε τόσο η ταινία ώστε, παρά το ότι δεν έγραψα γι’ αυτήν αποφάσισα να δω όλες τις κωμωδίες του Φρανκ Κάπρα.

  Τις είδα, και ψάχνοντας τώρα για τον Κάπρα διαπίστωσα ότι και για άλλες δεν έγραψα, όπως π.χ. για το «Lady for a day» καθώς και για το remake της «A pocketful of miracles», επίσης από τον ίδιο.

  Πώς βρήκα αυτό το terminus.

  Ξαναείδα την ταινία και με έκπληξη ανακάλυψα ότι απλώς αναφέρθηκα σ’ αυτήν σε κάποια άλλη κριτική μου για έργο του Κάπρα. Έτσι αποφάσισα να γράψω δυο λόγια.

  Ρομαντική κωμωδία pre-code με στοιχεία screwbold χαρακτηρίζει την ταινία η βικιπαίδεια.

  Τι είναι pre-code.

  Ο κώδικας που εφαρμόστηκε τη χρονιά που γυρίστηκε η ταινία και επέβαλε λογοκρισία στις ταινίες, κυρίως ως προς τις τολμηρές σκηνές. Δηλαδή μόλις που πρόλαβε ο Κάπρα. Όμως δεν υπάρχουν ιδιαίτερα τολμηρές σκηνές. Μια μόνο θυμάμαι, με την κοπέλα με τα εσώρουχα, σεμνότατη σε σχέση μ’ αυτά που βλέπουμε σήμερα στη μεγάλη οθόνη.

  Και screwbold;

  Οι ταινίες σκρούμπολντ χαρακτηρίζονται, διαβάζω στη βικιπαίδεια, από χιουμοριστική σύγκρουση των φύλων, πνευματώδεις διαλόγους με έξυπνες ατάκες, φαρσικά στοιχεία, το στοιχείο της φυγής και με τη γυναίκα να έχει το πάνω χέρι στη σχέση της με τον άντρα.

  Στην ταινία του Κάπρα συμβαίνει το αντίθετο, γι’ αυτό και η βικιπαίδεια λέγει απλώς ότι διαθέτει στοιχεία σκρούμπολντ, το πάνω χέρι το έχει ο άντρας, που αντιμετωπίζει συνεχώς την κοπέλα σαν κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο.

  Όμως να τα πάρουμε με τη σειρά.

  Το στοιχείο της φυγής:

  Η Claudette Colbert (κοίτα να δεις! Γεννήθηκε το 1903, χρονιά που γεννήθηκε ο πατέρας μου, και πέθανε το 1996, μια χρονιά πριν απ’ αυτόν), κόρη ενός πάμπλουτου μπαμπά που της κάνει ασφυκτική τη ζωή βάζοντας σωματοφύλακες να τη συνοδεύουν σε κάθε της βήμα, το σκάζει συνεχώς. Στην ταινία το σκάζει πέφτοντας στη θάλασσα από το κότερο του πατέρα της γιατί αυτός δεν θέλει να παντρευτεί τον άνθρωπο που ερωτεύθηκε στην τελευταία φυγή της καθώς έπεσε κυριολεκτικά πάνω του προσπαθώντας να το σκάσει από τους φρουρούς της. Δεν είναι ο κατάλληλος, το ξέρουμε, αλλά αυτόν βρήκε, αυτόν ερωτεύθηκε.

  Πρέπει να τρέξει να τον βρει. Στο δρόμο της θα συναντήσει τον  Clark Gable (άτυχος αυτός, αν και γεννήθηκε δυο μόλις χρόνια πριν από την Colbert πέθανε 36 χρόνια πριν απ’ αυτήν, το 1960), ένα δημοσιογράφο που μόλις έχει απολυθεί. Είπαμε, ο άνδρας έχει το πάνω χέρι εδώ και την αντιμετωπίζει σαν ένα κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο. Τους έξυπνους διαλόγους και τα φαρσικά στοιχεία θα τα απολαύσουμε σε όλη την ταινία μέχρι το τέλος της, που φυσικά είναι το συνηθισμένο τέλος σε κάθε κωμωδία: ο γάμος.

  Αν δεν την έχετε δει σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.