Kenji Mizoguchi 11. 1937 Straits of Love and Hate (愛怨峡 Aien kyō)

Kenji Mizoguchi 11. 1937 Straits of Love and Hate (愛怨峡 Aien kyō)

  Και πάλι ένα έργο στο οποίο ο Μιτζογκούτσι διεκτραγωδεί τη μοίρα της γυναίκας, που αφήνεται στις υποσχέσεις και στους χειρισμούς του άνδρα. Μόνο που εδώ στο τέλος υψώνει το ανάστημά της.

  Ο γιος, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα, θα φύγει μαζί της για το Τόκιο. Όμως εκεί θα την παρατήσει και θα γυρίσει στο πατρικό του, να αναλάβει τη διεύθυνση του ξενοδοχείου του πατέρα του. Η κοπέλα θα γεννήσει την κόρη τους, αλλά θα την αναθέσει σε κάποια γυναίκα. Έχει βρει προστάτη, σαν γκέισα. Ένας νεαρός την ερωτεύεται. Ένας θείος της θα εμφανισθεί, θιασάρχης, και θα ταξιδεύουν δίνοντας παραστάσεις. Θα πάρει μαζί της και την κόρη της, που είναι ακόμη μωρό.

  Θα φτάσουν και στην πατρίδα της. Θα παίξουν ένα Kyogen (κωμικός διάλογος ανάμεσα στις δυο πράξεις του Νο) που έχει σαν θέμα την περίπτωσή της, μια κοπέλα την οποία παρατάει ο φίλος της και κάνει ένα μωρό.

  Αυτός είναι ανάμεσα στους θεατές. Θα τη βρει και θα της ζητήσει να παντρευτούνε. Αυτή αρνείται, του λέει ότι είναι πόρνη. Αυτός λέει να πάρει τουλάχιστον το μωρό. Αυτή αρχικά αρνείται. Όμως τι τύχη μπορεί να έχει μαζί της; Θα καταντήσει ή γκέισα ή πόρνη. Έτσι υποχωρεί. Μάλιστα έχουν κάνει και την εγγραφή στο δημοτολόγιο.

  Ο πατέρας του νέου ούτε να το ακούσει. Δεν συγκινείται καθόλου που θα έχει μια εγγονή. Η κοπέλα, βλέποντας την αναποφασιστικότητά του, παίρνει το μωρό και φεύγει. Δεν είναι αυτό το κατάλληλο περιβάλλον για να μεγαλώσει η κόρη της, του λέει.

  Δεν μπόρεσα να βρω για την ταινία λήμμα στη βικιπαίδεια, και το IMDb δίνει μια ελλιπή περίληψη. Δίνει ως διάρκεια μια ώρα και 48 λεπτά, όμως στο youtube η διάρκεια είναι μια ώρα και 28 λεπτά. Ίσως είναι λάθος, ίσως όμως όχι, μπορεί να χάθηκαν κάποια μέτρα φιλμ, γι’ αυτό ένιωσα κάποιο αφηγηματικό κενό, πώς την εγκατέλειψε ο φίλος της. Επίσης υπάρχει πρόβλημα με τους υπότιτλους. Κρίνοντας από την κινέζικη απόδοση των ιδεογραμμάτων των προσώπων, θα έλεγα ότι τη μετάφραση την έκανε κινέζος που ξέρει γιαπωνέζικα, αλλά τα αγγλικά του είναι εντελώς χάλια. Όπως και να έχει, ήταν μια ταινία τυπική του Mizoguchi που μου άρεσε πολύ. 

  Πριν αναρτήσω έψαξα και πάλι, και στο δεύτερο σύνδεσμο βρήκα ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από την «Ανάσταση» του Τολστόι, έργο που διάβασα πριν χρόνια, δεν το θυμάμαι, θέλω να το ξαναδιαβάσω και όλο το αναβάλω γιατί μπαίνουν άλλα στη μέση.
    Περιέργως στη μετάφραση των ιδεογραμμάτων στο translate.google.com μου βγάζει μόνο προφορά, aikunori, ενώ επιλέγοντας γλώσσα τα κινέζικα μου βγάζει «ερωτική θλίψη».

  Την ταινία μπορείτε να τη δείτε στο youtube με αγγλικούς υπότιτλους σε δική μου ανάρτηση.

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Sisters of the Gion».