Σ’ αυτό το έργο υπάρχει επίσης το θέμα
της αυτοθυσίας της γυναίκας για τον άνδρα, όμως το κυρίαρχο θέμα είναι η θλιβερή
κατάσταση της γκέισας.
Δυο αδελφές γκέισες,
δυο διαφορετικές στάσεις απέναντι στα πράγματα. Η μεγάλη αδελφή φιλοξενεί τον
πάτρονά της στο σπίτι τους, τώρα που χρεοκόπησε. Τον αγαπάει. Η μικρή όμως
μισεί τους άνδρες που τις εκμεταλλεύονται, και προσπαθεί να τους χειριστεί.
Καταφέρνει έναν φτωχό υπάλληλο να της αγοράσει ένα κιμονό για την αδελφή της
για να μπορέσει να γίνει δεκτή σε ένα χορό και πείθει το αφεντικό του να της
δώσει χρήματα τα οποία χρησιμοποιεί για να διώξει τον πάτρονα της αδελφής της
από το σπίτι. Του λέει ψέματα ότι η αδελφή της δεν τον θέλει, απλά τον ανέχεται.
Επίσης καταφέρνει με μαλαγανιές να κάνει πάτρονά της αυτό το αφεντικό. Αυτός,
μαθαίνοντας ότι ο υπάλληλός του έκλεψε από το μαγαζί του (μαγαζί με υφάσματα)
για το κιμονό της γκέισας, του απαγορεύει να ξαναπατήσει στη συνοικία Γκιόν, τη
συνοικία με τις γκέισες. Όμως αυτός πηγαίνει να την ξαναδεί, και τη βρίσκει με
το αφεντικό του. Αυτός τον διώχνει λέγοντάς του ότι απολύεται. Αυτός με τη
σειρά του το καρφώνει στη γυναίκα του. Όμως δεν του φτάνει αυτό, παρασύρει
ύπουλα την γκέισα που τον κορόιδεψε με το κιμονό πουλώντας του αγάπη και, δεν
κατάλαβα, από το αμάξι που την μετέφερε την έριξε αυτός ή αυτή έπεσε στο δρόμο
φοβούμενη τα χειρότερα. Δεν σκοτώθηκε, και ελπίζουν ότι δεν θα μείνει ανάπηρη.
Η αδελφή της στο
μεταξύ είχε ανακαλύψει τον πάτρονά της, μαθαίνει για τα ψέματα που του είπε, και
πηγαίνει να μείνει κοντά του. Όμως αυτός σε λίγο την εγκαταλείπει, πηγαίνει στη
γυναίκα του καθώς στην επαρχία όπου ζει του προσφέρθηκε μια διευθυντική θέση σε
μια επιχείρηση. Και η ταινία τελειώνει με την τραυματισμένη αδελφή να
παραπονιέται κλαίγοντας για τη μοίρα της γκέισας:
«Αν κάνουμε καλά τη
δουλειά μας μάς κατηγορούν ότι είμαστε ανήθικες. Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν;
Τι θέλουν από μας; Γιατί πρέπει να υποφέρουμε τόσο; Γιατί να υπάρχουν οι
γκέισες σ’ αυτό τον κόσμο; Γιατί να υπάρχουμε; Δεν είναι σωστό, δεν είναι
καθόλου σωστό. Μακάρι να μην υπήρχαν ποτέ».
No comments:
Post a Comment