Jeffrey Nachmanoff, Πιστό αντίγραφο (Replicas, 2018)

Jeffrey Nachmanoff, Πιστό αντίγραφο (Replicas, 2018)

  Από χθες στους κινηματογράφους.

  Θα ξεκινήσω δηλώνοντας ακόμη μια φορά ότι δεν είμαι φαν των έργων επιστημονικής φαντασίας. Ελάχιστα έργα έχω δει, κι ας είναι το μοναδικό μυθιστόρημα που έχω γράψει επιστημονικής φαντασίας. Σίγουρα δεν θα έχανα τον «Στάλκερ» του Ταρκόφσκι.

  Ο Κιάνου Ριβς δουλεύει για μια βιοϊατρική εταιρεία. Μαζί του και ένας κολλητός συνάδελφος. Προσπαθούν να δημιουργήσουν κλώνους, αντίγραφα ανθρώπων. Βρίσκονται ένα βήμα πριν από τον στόχο τους. Θα τον πετύχουν όταν σκοτώνεται όλη η οικογένεια του Ριβς σε ένα τροχαίο εκτός από αυτόν και θα προσπαθήσει να φτειάξει αντίγραφά τους.  

  Δεν θα φτιάξει replicas για όλους. Υπάρχουν μόνο τρεις δεξαμενές με τα κατάλληλα υλικά, ένας πρέπει να μείνει απέξω.

  Φοβερό το δίλημμα, βάζει κλήρο. Μένει έξω η Ζωή, η πιο μικρή του κόρη. Μου θύμισε το «Aftershock» του Φενγκ Σιάο Γκανγκ, όπου η μητέρα έπρεπε να διαλέξει ποιο από τα δυο παιδιά της θα ήθελε να σωθεί από το σωστικό συνεργείο, καταπλακωμένα όπως ήταν μετά από ένα μεγάλο σεισμό.

  Και οι δυσκολίες αρχίζουν. Και δεν είναι μόνο τα ερωτηματικά που δημιουργούνται στη γυναίκα του τα οποία θα πρέπει να διαχειριστεί, είναι και οι της εταιρείας που τον καταδιώκουν. Η εταιρεία αυτή έχει ανομολόγητους σκοπούς και η «αναβίωση» της οικογένειας σαν αντίγραφα εγκυμονεί κινδύνους γι’ αυτούς. Πρέπει με κάθε τρόπο να την εξοντώσουν. Και η ταινία από drama εξελίσσεται σε crime.

  Έχουμε μια διαρκή αγωνία για την έκβαση, πρώτα για το αν πετύχει η προσπάθεια δημιουργίας των αντιγράφων της οικογένειας και μετά αν θα καταφέρουν να ξεφύγουν από τους κακούς. Όμως δεν ήταν το διαρκές σασπένς ο λόγος που μου άρεσε η ταινία, ήταν το drama: η αγωνία ενός οικογενειάρχη να καταφέρει να «ξαναζωντανέψει» την οικογένειά του και στη συνέχεια να τη σώσει από τους κακούς. Κυρίως όμως, πιστεύω, γιατί δεν είμαι φαν του είδους. Άλλα πράγματα ψάχνουν σ’ αυτό οι οπαδοί του και γι’ αυτό δεν τους άρεσε, κρίνοντας από τη χαμηλή βαθμολογία που έχει στο IMDb αλλά και από το ένα έως κανένα αστεράκι των κριτικών που βλέπω στο Αθηνόραμα. Ένας μόνο έβαλε ενάμισι.