Από σήμερα στους κινηματογράφους.
Διαβάζω ότι η ταινία είχε αρνητικές
κριτικές. Μήπως αυτό έχει να κάνει με το ότι οι σκηνοθέτες δεν είναι τόσο
γνωστοί (εμένα μου είναι εντελώς άγνωστοι), ενώ από τους ηθοποιούς ξέρω μόνο
την Κίρα Νάιτλι και τον Μίκι Ρουρκ; Αυτό βέβαια δεν αποκλείει να τους έχω δει
αλλά μη θυμάμαι ή να μην έχω φροντίσει να συγκρατήσω τα ονόματα. Αντίθετα στο
«Ρίο σ’ αγαπώ» που είδα πρόσφατα, καθώς έβλεπα πακέτο την Ναντίν Λαμπακί (η «Καπερναούμ»
παίζεται ακόμη), πολλοί σκηνοθέτες και ηθοποιοί μου ήσαν γνωστοί.
Ξεκινάει με ένα
γενικό animation για το Βερολίνο. Στην πρώτη ιστορία βλέπουμε δυο «performers» του δρόμου. Ένας άνδρας
ζητιανεύει φορώντας «τα φτερά του έρωτα». Είμαι σίγουρος ότι το έκανε για τους
αναπόφευκτους συνειρμούς με την ταινία του Βιμ Βέντερς. Δίπλα του μια κοπέλα
παίζει κιθάρα. Το ειδύλλιο θα το δούμε αργότερα.
Στην επόμενη ιστορία
βλέπουμε ένα νεαρό που ο αδελφός του τού «έφαγε» τη φιλενάδα του και ετοιμάζονται
να παντρευτούν. Θέλει να αυτοκτονήσει, όμως το υπερμοντέρνο αυτοκίνητό του, με
μια κοπέλα που μιλάει σαν να είναι από GPS αλλά που μπορεί και ελέγχει το αμάξι, θα το σταματήσει πριν
φουντάρει στον ποταμό. Σε λίγο θα συναντήσει μια καινούρια αγάπη.
Η κοπέλα με την
κιθάρα θα περιμαζέψει ένα παιδί, αραβικής καταγωγής, και θα το πάρει σπίτι της.
Η μητέρα της έχει αντιρρήσεις αλλά υποχωρεί. Μετά η κοπέλα θυμάται ένα ραντεβού
που έχει. Να μην ανησυχεί, η μητέρα της θα φροντίσει το παιδί. Του βάζει να
φάει. Αυτό κόβει το μπούτι από το κοτόπουλο και με λίγο ρύζι το βάζει στην άκρη.
Γιατί; Είναι για τον μικρό του αδελφό. Η μητέρα το βάζει σε ένα τάπερ.
Να μη πω όλες τις
ιστορίες που είναι κυρίως melo-drama και
romance, ενώ υπάρχει
και crime. Αυτό που δεν
φανταζόμουν να δω είναι κυνηγητό με αυτοκίνητα. Όσο για τα θέματα, ο έρωτας που
συνοδεύει το romance είναι κυρίαρχο, ενώ έχουμε και το θέμα των μεταναστών, το
θέμα του ρατσισμού και της ομοφυλοφιλίας. Κάποιες από τις όμορφες ηθοποιούς
είναι μελαχρινές, με καταγωγή από το Νότο, αραβικές χώρες, Τουρκία και Ισραήλ.
Τέλος, όπως και στο «Ρίο, σ’ αγαπώ», κάποιες ιστορίες κόβονται από κάποια ή
κάποιες επόμενες, για να συνεχιστούν μετά, όπως η δεύτερη με τα «φτερά του
έρωτα».
Εμένα πάντως μου
άρεσε πολύ η ταινία.
No comments:
Post a Comment