Elizabeth Chai Vasarhelyi and Jimmy Chin, Free solo (2018)

Elizabeth Chai Vasarhelyi and Jimmy Chin, Free solo (2018)

  Τι είναι το free solo;

  Είναι η αναρρίχηση χωρίς σχοινιά, με μόνο στήριγμα την ικανότητά σου και τη βοήθεια του θεού· αν έχεις κάνει την προσευχή σου πριν ξεκινήσεις.

  Το ζευγάρι Elizabeth Chai Vasarhelyi και Jimmy Chin, o άνδρας αναρριχητής και ο ίδιος, φιλμογράφησαν τον Alex Honnold στην πιο τολμηρή του ελεύθερη αναρρίχηση (ας μεταφράσουμε έτσι το free solo) στο El Capitan. Παρακολουθούμε την προετοιμασία του, αναρρίχηση με σχοινιά ώστε να εντοπίσει τα δύσκολα σημεία, τα «περάσματα» που θα κάνουν πιο ασφαλή – ο θεός να την κάνει ασφαλή! – αυτή την αναρρίχηση. Παρακολουθούμε επίσης και το κινηματογραφικό συνεργείο στην προετοιμασία του. Και βέβαια σκηνές είναι με τη φίλη του (Την κακομοίρα!!! Φανταζόμαστε την αγωνία της). Και βέβαια συνεντεύξεις που έδωσε κατά καιρούς ο Άλεξ.

  Και φτάνουμε στην ελεύθερη αναρρίχηση στο τέλος της ταινίας. Με κομμένη την ανάσα τον παρακολουθούμε στην ανάβασή του. Ευτυχώς που ξέρουμε ήδη ότι τελικά τα κατάφερε.

  Αυτός ναι. Γιατί ακούσαμε κάπου στην αρχή της ταινίας και μας σηκώθηκε η τρίχα, ότι όλοι οι free soli είναι τώρα νεκροί. Μήπως είναι καιρός να τα παρατήσει;

  Έκανα κι εγώ το κατόρθωμά μου, βέβαια καμιά σύγκριση με το δικό του, αλλά δεν παύει να είμαι, από όσο ξέρω, ο μοναδικός. Ήμουν τότε τριάντα τριών χρονών.

  Απέναντι από τον Παχύ Άμμο, το χωριό στο βόρειο άκρο της στενής λουρίδας της Κρήτης που βρίσκεται ανατολικά – στο νότιο είναι η Ιεράπετρα και στη μέση το χωριό μου, το Κάτω Χωριό – υπάρχει ένα νησάκι που το λένε Κόνιδα, σε βάθος κάπου δυο χιλιομέτρων (1,2 μίλια μου είπαν). Ε, το είχα βάλει αμέτι μουχαμέτι να πάω κολυμπώντας. Free solo κι εγώ, χωρίς τη συνοδεία βάρκας· όχι για άλλο λόγο βέβαια, αλλά γιατί θα έπρεπε να την πληρώσω.

  Την πρώτη φορά, όταν έφτανα κοντά, πέρασε δίπλα με τη βάρκα του το Αντωνιό του Μενέλα, θεός σχωρέστον. Με ρώτησε αν συνάντησα τίποτα στο δρόμο. -Σαν τι; Τον ρωτάω. -Κανένα μεγάλο ψάρι. Εμείς συναντήσαμε ένα.

   Ήξερα ότι στην περιοχή κυκλοφορούν σκυλόψαρα.

  -Πότε γυρίζετε;

  -Σε κανένα μισάωρο.

  -Να περάσετε να με πάρετε.

  Όμως εγώ το είχα βάλει πείσμα να κάνω τη διαδρομή αλέ-ρετούρ. Την έκανα μετά από λίγες μέρες, όταν η θάλασσα ήταν λάδι (στην επιστροφή δεν ήταν), μου κράτησε κάπου δυο ώρες, με επί πλέον ένα τέταρτο στάση για να δω την πανίδα και τη χλωρίδα της Κόνιδας. Αλλά γι’ αυτό έχω γράψει αλλού.