Philipp Eichholtz, Liebe mich (2014)

Philipp Eichholtz, Liebe mich (2014)

  Αγάπα με, είναι σαν να λέει απεγνωσμένα η Σάρα σε κάθε σχέση της (ο τίτλος).

  Την βλέπουμε καθώς κυριολεκτικά διώχνεται από τον φίλο της, μετά από μια βραδιά έρωτα. Θέλει να μείνει λίγο μόνος του, να αναπνεύσει, της λέει. Αυτή εξοργισμένη του πετάει το λάπτοπ της. Αυτό σπάζει το τζάμι του παραθύρου και πέφτει στο δρόμο. Θα το περιμαζέψει ξεχαρβαλωμένο.

  Μήπως τελικά ο φίλος της την ήθελε μόνο για πήδημα;

  Βλέποντας πώς κατέληξε η επόμενη σχέση της δεν θα το λέγαμε.

  Ο νεαρός υπάλληλος του καταστήματος υπολογιστών που του το είχε πάει την φλερτάρει. Θα τα φτιάξουν. Βλέπουμε τρυφερές σκηνές ανάμεσα στο ζευγάρι, και μας δημιουργείται η αφηγηματική αναμονή ενός ρομάντζου με happy end.

  Μένει τώρα με τον πατέρα της και τη γυναίκα του, η οποία μάλιστα είναι έγκυος. Η πατρική αγκαλιά είναι ένα σίγουρο καταφύγιο. Τους τον παρουσιάζει ξαφνικά. Όλα καλά στο γεύμα, η γυναίκα του σχηματίζει μια πολύ καλή εντύπωση γι’ αυτόν.

  Του ζητάει να μετακομίσει στο διαμέρισμά του. Αυτός αρνείται. Φεύγει. Μένει στο σπίτι ενός φίλου με τον οποίον κάνουν μια δουλειά του ποδαριού, promotion στους δρόμους.

  Στο τέλος του έργου τη βλέπουμε να κτυπάει το κουδούνι του σπιτιού του φίλου της. Κρατάει μαζί της μια μεγάλη κούτα. Χώνεται μέσα σ’ αυτήν. Αυτός ανοίγει την πόρτα και τη βλέπει. Τον αγκαλιάζει. Αυτός δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται ιδιαίτερα.

  Έχω αναφερθεί συχνά στο ανοιχτό τέλος. Τις περισσότερες φορές είναι του τύπου «ναι ή όχι». Τις περισσότερες φορές επίσης δεν ενδιαφέρει, όπως στο «Ένας χωρισμός» του Ασγάρ Φαρχάντι, όπου δεν μαθαίνουμε με ποιον από τους δυο γονείς διάλεξε το κοριτσάκι να μείνει. Αλλά εδώ θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς για τις πιθανότητες.

  Η τελευταία σκηνή από όπου και το frame της εικόνας είναι χαρακτηριστική. Και η απελπισμένη έκκληση «Αγάπα με» προοικονομεί το αποτέλεσμα. Απλά δεν μπορούμε να ξέρουμε αν την έδιωξε αμέσως ή τη δέχτηκε τελικά, και την έδιωξε αφού ένιωσε και ο ίδιος να πνίγεται από τη σχέση, όπως ο προηγούμενος φίλος της. Αν επρόκειτο για πραγματικό περιστατικό δεν θα αποκλείαμε καθόλου να είχε πάρει το μάθημά της και η σχέση να πήγαινε καλά, εδώ όμως φαίνεται αρκετά χλωμό.

  Την ταινία αποφάσισα να τη δω γιατί στο IMDb είδα να χαρακτηρίζεται ως comedy και drama.

  Παλιά είχα αναρωτηθεί αν ένας λαός όπως οι γερμανοί μπορούν να κάνουν κωμωδίες. Μέχρι τότε δεν είχα δει καμιά. Έψαξα και βρήκα έναν σύνδεσμο με τις δέκα καλύτερες γερμανικές κωμωδίες. Βρήκα κάποιες, και αργότερα κάποιες άλλες, και τις έβαλα σε ενιαίο αρχείο.

  Η κωμωδία είναι αγαπημένο μου είδος, και γενικά είμαι εύκολος στο γέλιο. Όμως ο θεός να την κάνει κωμωδία αυτή την ταινία. Το ίδιο μου είχε συμβεί και με τον «Τόνι Έρντμαν». Όμως, όπως και εκείνη η ταινία, σαν δράμα μου άρεσε πάρα πολύ.

  Δεν παρασύρθηκα από το 5,5 που έχει στη βαθμολογία, της έβαλα 7, γιατί τόσο μου άρεσε. Αλλά είπαμε, γούστα είναι αυτά. Δεν ξέρω αν ή πόσοι από τους 578 που βαθμολόγησαν έβαλαν επίσης 7.

  Παρεμπιπτόντως είμαι αυστηρός στη βαθμολογία που βάζω στο IMDb, αντίθετα από ό,τι ήμουν στο σχολείο.