Και το «Early spring» κινείται στον ίδιο άξονα με το «Tokyo story». Στο τυπικό φόντο έχουμε δεικτικά
επεισόδια που δείχνουν την κατάσταση των υπαλλήλων στη μεταπολεμική Ιαπωνία.
Χαμηλοί μισθοί, μικρές προοπτικές ανέλιξης, οι νιόπαντροι διστάζουν να κάνουν
παιδιά, ξεδίνουν σε παρέες, με σακέ και μπύρα, και μικρές εκδρομές.
Το στόρι μέσα στο φόντο μπορεί να μην είναι τόσο τυπικό, αλλά όχι και
ασυνήθιστο. –Το ίδιο μπερμπάντης ήταν και ο πατέρας σου, λέει στην κόρη της η
μητέρα της, που έφυγε από το σπίτι όταν ανακάλυψε ότι ο άνδρας της είχε φιλενάδα.
Αυτό απετέλεσε τον καταλύτη για να δεχθεί τελικά μια θέση στην επαρχία, για
τρία χρόνια, που του πρότεινε η εταιρεία του. Θα μπορούσε να αρνηθεί, αλλά με
δεδομένη την κατάσταση δέχτηκε. Στο αποχαιρετιστήριο πάρτι είναι και η φιλενάδα
του, από την οποία αναγκάστηκε να χωρίσει, που όμως η σχέση τους δεν
ομολογήθηκε ποτέ ανοιχτά, παρά τις υποψίες των φίλων τους. Η χειραψία τους ήταν
αρκετά θερμή, ξεπέρασε το σοκ του χωρισμού τους.
Και η γυναίκα του;
Θα ακούσει τις συμβουλές της μητέρας της, θα πάει να τον βρει στην
επαρχία όπου έχει στο μεταξύ εγκατασταθεί.
Το γέλιο εγκαταλείπει τον Όζου, όχι όμως και το ύφος του. Ακίνητη η
κάμερα, οι σκηνές αρχιτεκτονικά δομημένες, έχουν την ιεροπρέπεια του Νο. Και
πάντα happy end. That’s life, αυτή είναι η ζωή, και πρέπει να τη
διαχειριστούμε όσο πιο καλά μπορούμε.
No comments:
Post a Comment