Idrissa Ouedraogo, La colère des dieux (2003)

Idrissa Ouedraogo, La colère des dieux (2003)

  Μετά το «Samba Traoré» είδαμε μια ακόμη ταινία του Idrissa Ouedraogo, την «Οργή των θεών».

  Πώς ξέσπασε ο οργή των θεών; Με την έλευση των λευκών, ενάντια στους οποίους ήταν αδύνατο να αμυνθούν με τον πρωτόγονο εξοπλισμό τους, παλιά τουφέκια και λόγχες.

  Γιατί αυτή η οργή; Διότι ο βασιλιάς, με το έτσι θέλω, πήρε από τα χέρια του αρραβωνιαστικού της την αγαπημένη του (μου θύμισε το «Samurai rebellion» του Μασάκι Κομπαγιάσι). Όμως αυτή κυοφορούσε ήδη το γιο τους. Επί πλέον κυβερνούσε αυταρχικά, με αποτέλεσμα να γίνει μισητός στους υπηκόους του.

  Ο «γιος» ήταν ήδη δωδεκάχρονος όταν ο βασιλιάς αποφάσισε, δεχόμενος τους οιωνούς του μάγου, να τον σκοτώσει (ήξερε ότι δεν ήταν γιος του, αλλά δεν το μαρτύρησε, προφανώς χρειαζόταν διάδοχο) καθώς και τους γονείς του. Όμως ο θείος του τους προειδοποίησε, για να βρει στη συνέχεια το θάνατο από τον ανιψιό του.

  Ο βασιλιάς τους αναζητεί. Θα βρει τους γονείς του, οι οποίοι παραδίδονται σε αντιπερισπασμό για να σωθεί ο γιος τους. Θα τους εκτελέσει. Ο γιος θα τους θάψει.

  Ο γιος μεγαλώνει, και ονειρεύεται την εκδίκησή του. Και κάποτε θα την πάρει σκοτώνοντας το βασιλιά. Τότε εμφανίζονται οι λευκοί. Συνειδητοποιώντας το μάταιο της αντίστασης, και μη θέλοντας να γίνει σκλάβος τους, αυτοκτονεί.

  Η πίστη στις μαντείες, αλλά και ένας μαγικός ρεαλισμός, κυριαρχούν στην ταινία. Η μεταμφίεση είναι μια ικανότητα που κληρονομεί τόσο ο βασιλιάς όσο και ο νεαρός. Μεταμφιέζεται σε λαγό για να ξεφύγει, όμως ο νεαρός το αντιλαμβάνεται και τον πυροβολεί.

  Πολύ μου άρεσε η ταινία, όπως εξάλλου και όλες οι ταινίες του Idrissa Ouedraogo.