Έχω γράψει για άλλες
πέντε
ταινίες του Idrissa Ouedraogo,
από τη Burkina Faso.
Σειρά έχει σήμερα ο «Σάμπα Τραορέ».
Ο Σάμπα Τραορέ ζει
στην πόλη, αλλά κατάγεται από κάποιο χωριό. Μαζί με ένα φίλο του θα ληστέψουν
ένα βενζινάδικο. Ο φίλος του θα σκοτωθεί (ο μόνος νεκρός), όμως αυτός θα πάρει
τα κλοπιμαία, ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό ποσό.
Θα πάει στο χωριό
του. Θέλει να ανοίξει ένα μπαρ. Αναρωτιόνται όλοι πού βρήκε τόσα χρήματα. Μα με
την εργασία του στην πόλη.
Θα κερδίσει και την
καρδιά της Σαρατού, η οποία παρατάει τον φίλο της για χάρη του. Ο γιος της (τον
απέκτησε πριν χρόνια όταν ήταν στην πόλη, αλλά ο φίλος της σκοτώθηκε πριν
προλάβουν να παντρευτούν) τον λατρεύει.
Έχει κάθε λόγο να
είναι ευτυχισμένος, όμως τα βράδια τον τυραννούν εφιάλτες για την πράξη που
έχει κάνει. Και βέβαια η αστυνομία κάποια στιγμή θα τον εντοπίσει.
-Θα σε περιμένω, του
φωνάζει η Σαρατού καθώς τον παίρνουν οι αστυνομικοί.
Οι τύψεις συνείδησης
και ο έρωτας είναι τα θέματα της ταινίας.
Ο Ouedraogo δεν
πήρε τη «Χρυσή άρκτο» στο φεστιβάλ του Βερολίνου, όμως πήρε την «Αργυρή άρκτο»,
«Για την τίμια αναπαράσταση της καθημερινής ζωής». Η καθημερινή ζωή σε ένα
φτωχό χωριό, σαν αυτή που είδαμε και στην ταινία «Rabi»
του συμπατριώτη του Γκαστόν Καμπορέ, έχει, για μένα τουλάχιστον, ένα μεγάλο
ανθρωπολογικό ενδιαφέρον. Είμαι σε μια ομάδα κοινωνικής ανθρωπολογίας στην
οποία δάσκαλός μας ήταν ο εξαιρετικός επιστήμονας και άνθρωπος Σωτήρης
Δημητρίου, που μας άφησε πρόπερσι, πλήρης ημερών, στα ενενήντα του. Στο εθιμικό
αποχαιρετιστήριο τσιμπούσι με το τέλος της χρονιάς στο φιλόξενο σπίτι της Λίλας,
πρόπερσι, κάποιος από την παρέα του ζήτησε να μας μιλήσει για τον κινηματογράφο
(ο Σωτήρης ήταν επί πλέον και θεωρητικός του κινηματογράφου). Προθυμοποιήθηκε.
Και εγώ είχα την φαεινή ιδέα να τον βιντεοσκοπήσω στο κινητό μου. Πού να
φανταστώ ότι μετά από δυο μήνες θα τον χάναμε. Όσοι ενδιαφέρεστε, μπορείτε να
τον δείτε στο youtube, ανεβάζοντας
τον ήχο γιατί το φτηνιάρικο κινητό μου δεν έχει και τόσο καλή απόδοση.
Posts
No comments:
Post a Comment