Book review, movie criticism

Thursday, June 27, 2019

Robert Moore, Πρόσκληση σε γεύμα από έναν υποψήφιο δολοφόνο (Murder by death, 1976)




  Από χθες στους κινηματογράφους, σε επανέκδοση.
  Τον σκηνοθέτη δεν τον ξέρω, όμως ξέρω τον σεναριογράφο και θεατρικό συγγραφέα Νηλ Σάιμον, του οποίου θυμάμαι ότι είχα δει παλιά κάποιες ξεκαρδιστικές κωμωδίες.
  Η πλοκή στηρίζεται στον κλασικό σκελετό του αστυνομικού μυθιστορήματος, που τον είδαμε πρόσφατα και στην «Αγκάθα, η εξιχνίαση ενός φόνου»: σε ένα σπίτι πέντε διάσημοι ντετέκτιβ καλούνται να εξιχνιάσουν ένα φόνο. Όμως η πλοκή «ξεχειλίζει» απ’ αυτόν τον σκελετό. Ο φόνος δεν έχει γίνει ακόμη, θα γίνει στις δώδεκα η ώρα, και ο δολοφονημένος θα είναι κάποιος απ’ αυτούς ή τους συνοδούς τους. Και όποιος βρει τον δολοφόνο θα εισπράξει ένα εκατομμύριο δολάρια αμοιβή. Η αγωνία καθενός τους είναι διπλή: πρώτον, μήπως είναι αυτός που θα δολοφονηθεί; Δεύτερον, αν δεν δολοφονηθεί, θα καταφέρει να βρει τον δολοφόνο και να εισπράξει αυτή την τεράστια αμοιβή;  
  Εξυπνότατες ατάκες, απίστευτα κωμικά επεισόδια και φοβερές ανατροπές, μιλάμε φυσικά για Νιλ Σάιμον. Βέβαια για να τα καταφέρει όλα αυτά κάνει τον «δολοφόνο» ικανότατο στις μεταμφιέσεις, μπάζοντας και την επιστημονική φαντασία (ούτε σήμερα δεν υπάρχουν τόσο εξελιγμένα ρομπότ που να τα περνάμε για ανθρώπους), και έτσι καταφέρνει να μην υπάρχει πτώμα, πράγμα που θα υπονόμευε λιγάκι την κωμωδία.
  -Τελικά έγινε φόνος; -Ναι, σκοτώθηκε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο. Η ατάκα είναι του Πίτερ Σέλερς, σε μια ακόμη καταπληκτική του μεταμφίεση σαν κινέζο – οι άλλες τρεις που είδαμε πρόσφατα ήταν στην ταινία του Κιούμπρικ «S.O.S. Πεντάγωνο καλεί Μόσχα».  
  Αξίζει να το αναφέρουμε κι αυτό, στο ρόλο του οικοδεσπότη ήταν, σε μια από τις σπάνιες κινηματογραφικές εμφανίσεις του, ο Truman Capote.


No comments: