Από την Πέμπτη που μας πέρασε
στους κινηματογράφους.
Ο ελληνικός τίτλος,
περίπου μετάφραση του αγγλικού («Sink
or swim») είναι πιο καίριος από τον γαλλικό (Το
μεγάλο μπάνιο), με τη μεταφορική του σημασία.
Εξαιρετική soft κωμωδία, με ήρωες μια ομάδα μεσηλίκων «αποτυχημένων»
της ζωής που βρίσκουν καταφύγιο σε μια ομάδα συγχρονισμένης κολύμβησης, στην
οποία προπονήτρια είναι μια επίσης «αποτυχημένη» της ζωής. Παρακολουθούμε
διάφορα αστεία επεισόδια, όχι μόνο στην ομάδα αλλά και στην προσωπική τους ζωή.
Κάποια «δραματικά» επεισόδια γίνονται κωμικά με το αφηγηματικό κενό.
Παράδειγμα: τους βλέπουμε να κλέβουν τον εξοπλισμό τους για την ομάδα από το
κατάστημα αθλητικών ειδών, γιατί δεν έχουν λεφτά να τον αγοράσουν. Δεν βλέπουμε
να τους συλλαμβάνουν (αφηγηματικό κενό) και στο επόμενο πλάνο τους βλέπουμε σαν
βρεγμένες γάτες να απολογούνται στη διεύθυνση για την κλοπή. Τη γλίτωσαν φτηνά,
ο «πλούσιος» της παρέας πλήρωσε με επιταγή. Τη σημασία του αφηγηματικού κενού
για την πρόκληση κωμικής εντύπωσης την συνειδητοποίησα στην ταινία «Ο καλός, ο
κακός και ο άσχημος», στο επεισόδιο όπου ο άσχημος νομίζει ότι οι στρατιώτες
που βλέπουν μακριά είναι Νότιοι και ζητωκραυγάζει «Ζήτω ο Νότος», ενώ στην
πραγματικότητα είναι Βόρειοι που η σκόνη πάνω στις στολές τους τις είχε κάνει
να φαίνονται άσπρες.
Την υπαρξιακή ψυχολογία
την εισήγαγε ο Βίκτορ
Φρανκλ με το βιβλίο του «Psychotherapy
and existentialism» στο οποίο υποστηρίζει ότι το να
βάζεις στόχους στη ζωή σου είναι σημαντικό για την ψυχική του υγεία. Την ιδέα
αυτή τη συνέλαβε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που ήταν κρατούμενος, όπου είδε
ότι επιβίωσαν οι κρατούμενοι που είχαν βάλει μικρούς στόχους στη ζωή τους, όπως
ένας που τάιζε ένα σπουργίτι (εκεί διάβασα, για να μην δαιμονοποιούμε όλους τους
γερμανούς, ότι ο διοικητής του στρατοπέδου έδινε όλο του το μισθό για αγορά
φαρμάκων για τους κρατούμενους). -Σοβαρολογείς ότι συμμετέχουμε στην ομάδα απλά
για να περάσουμε ευχάριστα την ώρα μας; Όχι, συμμετέχουμε για να κερδίσουμε το
κύπελο στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, διαμαρτύρεται ένας από την ομάδα. Οι άλλοι
θα συμφωνήσουν.
Όμως το πιο χαρακτηριστικό
παράδειγμα δύναμης της θέλησης είναι η καινούρια τους προπονήτρια (η παλιά έχει
αποσυρθεί προσωρινά γιατί είχε μια ψυχολογική κρίση), η οποία είναι
παραπληγική, σε καροτσάκι. Τους αλλάζει κυριολεκτικά τα φώτα στην προπόνηση.
Το αποτέλεσμα; Θα κερδίσουν
το κύπελο, και το στήθος του καθενός θα στολίσει ένα μετάλλιο.
Κωμωδία «διδακτική», που μας
διδάσκει να μην παραιτούμαστε από τη ζωή. Πολύ πολύ μου άρεσε. Ένας ακόμη λόγος
που μου άρεσε είναι ότι μου θύμισε το κολυμβητήριο (Βεΐκου και Γκράβας), όπου
πήγαινα για έξι χρόνια, μέχρι που ένα πρόβλημα στην ωμοπλάτη με ανάγκασε να
περιοριστώ στο περπάτημα.
Posts
No comments:
Post a Comment