Georg Wilhelm Pabst, Το ημερολόγιο μιας παραστρατημένης (Tagebuch einer Verlorenen, Diary of a Lost Girl, 1929

Georg Wilhelm Pabst, Το ημερολόγιο μιας παραστρατημένης (Tagebuch einer Verlorenen, Diary of a Lost Girl, 1929

  Από σήμερα στου Στούντιο.

  Αν δεν ήξερα ότι είναι γερμανική ταινία θα έλεγα ότι είναι ταινία από κάποια μουσουλμανική χώρα.

  Η κοπέλα μένει έγκυος από τον υπάλληλο του πατέρα της. Έκανε έρωτα μαζί της ενώ αυτή ήταν ναρκωμένη. Γεννάει, αλλά αρνείται να αποκαλύψει ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού. Όμως κάποτε θα αποκαλυφθεί, και τότε θα της ζητήσει το οικογενειακό συμβούλιο -δηλαδή το συγγενολόι, παρά την αντίθετη γνώμη του πατέρα της - να τον παντρευτεί για να αποκατασταθεί η τιμή της και να μη σπιλωθεί η τιμή της οικογένειας. -Μα δεν τον αγαπώ, τους λέει. -Δεν τον αγαπάς; τώρα θα δεις. Και τη στέλνουν στο αναμορφωτήριο. (Διάβασα κάπου ότι, δεν θυμάμαι σε ποια μουσουλμανική χώρα, η κοπέλα προτίμησε να αυτοκτονήσει παρά να παντρευτεί το βιαστή της. Αυτή η πρακτική δεν είναι μόνο για να αποκατασταθεί η τιμή της κοπέλας αλλά και για να αποφύγει την τιμωρία ο βιαστής).

  Στο αναμορφωτήριο η ζωή είναι σκληρή. Κάποτε θα το σκάσει με μια άλλη κοπέλα. Η άλλη κοπέλα είναι παραστρατημένη, και θα την παρασύρει κι αυτήν, μια και η πόρτα του πατρικού είναι αμετάκλητα κλειστή, ο πατέρας της έχει ήδη κάνει άλλο γάμο. Αλλά η τύχη θα της χαμογελάσει.

  Μια καταγγελία για την αυστηρότητα των ηθών αλλά και τη ζωή στα αναμορφωτήρια είναι η ταινία αυτή, που παρά τον καταγγελτικό της χαρακτήρα έχει happy end.

  Εξαιρετική ταινία – γι’ αυτό άλλωστε και η επανέκδοση – με αρκετές πινελιές χιούμορ που πολύ μου άρεσαν.