Henry Hathaway, The desert fox: the story of Rommel (1951)

Henry Hathaway, The desert fox: the story of Rommel (1951)

  Αφού είδα την ταινία του Νίκι Στάιν είπα να δω και την ταινία του Χαθαγουέι.

  Καθώς γυρίστηκε το 1951, ο Χαθαγουέι είχε πιθανώς λιγότερες πληροφορίες από ό,τι ο Στάιν. Τον βλέπουμε να παρακολουθεί τον Ρόμελ από την Αφρική, σε αντίθεση με τον Στάιν που τον παρακολουθεί αφού έχει επιστρέψει. Μαθαίνω ότι δυο φορές εγκατέλειψε το Ελ Αλαμέιν για να νοσηλευθεί, και ότι είχε ζητήσει από τον Χίτλερ να υποχωρήσει μπροστά στην υπεροπλία των συμμάχων αλλά ο Χίτλερ είχε αρνηθεί. Συμμορφώθηκε. Όχι όμως και ο φον Πάουλους, που παρέδωσε την περικυκλωμένη στρατιά του, 100.000 άνδρες, που πολιορκούσαν  το Στάλινγκραντ, όταν όμως η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο είναι αλήθεια. Ο Χίτλερ όταν το έμαθε έγινε έξω φρενών.

  Και στις δυο ταινίες βλέπω ότι οι ηθοποιοί επελέγησαν ώστε να μοιάζουν με τα πραγματικά πρόσωπα. Όμως ο Ulrich Tukur μου άρεσε περισσότερο από τον James Mason, που ήταν πολύ αγριωπός. Εν τούτοις οι διάλογοι στην ταινία του Χαθαγουέι ήταν καλύτεροι από ότι στην γερμανική τηλεταινία.