Federico Fellini, La strada (1954)

Federico Fellini, La strada (1954)

  Από σήμερα, σε επανέκδοση.

  Επί τέλους!!! Μετά την απογοήτευση του 8 ½ προβάλλεται σε επανέκδοση «Ο δρόμος» του Φελίνι, μια ταινία που με είχε συγκλονίσει και ήθελα πάντα να την ξαναδώ. Το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην πρώτη δεκάδα της λίστας με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

  Κεντρικά πρόσωπα είναι ο Ζαμπανό και η Τζελσομίνα. Ο Ζαμπανό, ένας ιταλός Κουταλιανός, γυρνάει τα χωριά και δίνει το νούμερο που παρακολούθησα κι εγώ στο χωριό μου: τυλιγμένος με μια αλυσίδα, σπάει τον κρίκο που συνδέει τις άκρες της απλά φουσκώνοντας το στήθος του.

  Η Τζελσομίνα είναι μια ελαφρά καθυστερημένη κοπέλα που την πούλησε στον Ζαμπανό η μητέρα της. Φτωχή, εγκαταλειμμένη από τον άντρα της, έπρεπε να ζήσει άλλα τρία κορίτσια.

  Ο Ζαμπανό αντιμετωπίζει τις κοροϊδίες ενός ακροβάτη. Τον κυνηγάει, τους χωρίζουν. Όμως όταν κάποτε πέσει στα χέρια του, θα το πληρώσει ακριβά.

  Στη Τζελσομίνα φέρεται με σκληρότητα, αν και κάποιες φορές δείχνεται περιποιητικός. Αυτή τον εγκαταλείπει. Θα τη βρει. Κατά βάθος νιώθει δεμένη μαζί του. -Ποιος αλλιώς θα πήγαινε κοντά του εκτός από σένα; Είναι το επιχείρημα του ακροβάτη που θα την κάνει να μη θελήσει πια να τον εγκαταλείψει.

  Αυτός όμως θα την εγκαταλείψει κάποια στιγμή όταν αυτή κοιμάται. Πιστεύει ότι αξίζει κάτι καλύτερο. Μετά από πέντε χρόνια θα μάθει ότι πέθανε. Γύριζε στην περιοχή παίζοντας το σκοπό του Νίνο Ρότα στην τρουμπέτα που της άφησε. Δεν άνοιγε ποτέ το στόμα της να πει λέξη, ήταν σαν μουγγή. Προφανώς την πλήγωσε πάρα πολύ η εγκατάλειψή της από τον Ζαμπανό.

  Ο Ζαμπανό συγκλονίζεται από αυτά που άκουσε. Το βράδυ θα μεθύσει σε μια ταβέρνα και θα τον πετάξουν έξω με τις κλωτσιές. Θα καταλήξει στην παραλία, τρεκλίζοντας.

  Ο Σενέκας είχε πει, satis sunt mihi pauci, satis est unus, satis est nulus. Μου αρκούν λίγοι, μου αρκεί ένας, μου αρκεί κανένας. Μου αρκεί κανένας λέγει ο Ζαμπανό σε σύγχρονα λατινικά, μπορώ να είμαι μόνος. Όμως οι λυγμοί του στο τέλος της ταινίας τον διαψεύδουν.

  Μπορεί η υπαρξιακή συνθήκη του ανθρώπου να είναι η μοναξιά, έτσι μας λένε οι υπαρξιστές, όμως η ανάγκη του Άλλου είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας.

  Όσοι δεν την έχετε δει αυτή την ταινία πρέπει να τη δείτε οπωσδήποτε.