Από σήμερα στους κινηματογράφους.
Τελικά
σε όλες τις εποχές και σε όλα τα καθεστώτα η γυναίκα είναι καταπιεσμένη. Στην σοσιαλιστική
Ουγγαρία του 1956 (δεν ξέρω αν η ταινία γυρίστηκε πριν, μετά ή κατά τη διάρκεια
της ουγγρικής εξέγερσης) τη Μαρί θέλει να την παντρέψει ο πατέρας της με
κάποιον πλούσιο. Η δική της γνώμη φαίνεται δεν μετράει καθόλου. Όμως, αντίθετα
με την Αρετούσα, φαίνεται να υποτάσσεται στη μοίρα της. Άλλωστε έτσι δεν
παντρεύτηκε και η μητέρα της; Πήρε τον άντρα που της διάλεξε ο πατέρας της.
Ακούμε τις ατάκες:
«Αυτή είναι η μοίρα της γυναίκας και αυτή θα είναι για πάντα».
«Η γη παντρεύεται τη γη, όλοι ξέρουν ότι αυτό είναι αλήθεια» (εμείς λέμε
«τα λεφτά παντρεύονται τα λεφτά», αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με αγρότες).
Ναι, μπορεί να είναι ερωτευμένη με άλλον, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα
αφού «ο νόμος της γης είναι ισχυρότερος από το νόμο της αγάπης».
Όχι πάντα (θα το κάνω το σπόιλερ). Ο αγαπημένος της επιμένει, πράγμα που
θα κάνει και την ίδια να ορθώσει το ανάστημά της. Αφού εισπράξει τα χαστούκια
λέει στον πατέρα της: «Μπορείς να με κτυπήσεις μέχρι θανάτου, μπορείς να με
διώξεις, όμως δεν θα τον παντρευτώ… Κτύπα με μέχρι θανάτου με τον μπαλτά σου,
όμως δεν θα τον παντρευτώ».
Θα της πετάξει πράγματι τον μπαλτά που θα καρφωθεί στο δένδρο δίπλα της.
Αυτή το βάζει στα πόδια.
Αυτό τον τάραξε. Και όταν οι δυο ερωτευμένοι νέοι έρχονται πιασμένοι
χεράκι χεράκι, τους βλέπει με ηρεμία. Ο νέος του λέει ότι θέλει να του μιλήσει,
αλλά κατ’ ιδίαν. Δίπλα στον πατέρα βρίσκεται ο παρ’ ολίγον γαμπρός του. -Έτσι
το αφήνεις και περνάει; Χωρίς να πεις λέξη; του λέει όταν το ζευγάρι
απομακρύνεται.
Και κάνω το σχόλιο: Κάποιοι παντρεύονται κοπέλες που δεν τους θέλουν,
εξαναγκασμένες από τους γονείς τους. Το να παντρευτείς μια κοπέλα που δεν σε
θέλει σημαίνει ότι την αντιμετωπίζεις σαν πόρνη, που την θέλεις για το κορμί
της αδιαφορώντας για τα αισθήματά της. Βέβαια, υπάρχει και το ενδεχόμενο να
είσαι ερωτευμένος μαζί της, όμως πώς μπορείς… Καρένιν, να το ξέρεις αυτό καλά,
ο Βρόνσκι καραδοκεί.
Το στόρι είναι ένα απλό ρομάντζο πάνω στο γνωστό μοτίβο, όμως η ταινία
είναι ένα αριστούργημα, ένα ποίημα, με κορυφαίες σκηνές, μεγάλης διάρκειας,
αυτές στο carousel και
αυτές στο χορό σε ένα γάμο, με τη φρενίτιδα της κίνησης και της λήψης της
κάμερας.
Θα σας συμβούλευα να μην τη χάσετε.
No comments:
Post a Comment