Nadav Lapid, Συνώνυμα (Synonyms, 2019)

Nadav Lapid, Συνώνυμα (Synonyms, 2019)

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Έχουμε δει έργα για μετανάστες, με τελευταίο το «Αμερικάνικο όνειρο». Οι μετανάστες αυτοί φεύγουν είτε για να ξεφύγουν από τη φτώχεια είτε για να ξεφύγουν από μια εμπόλεμη κατάσταση στην πατρίδα τους.

  Στο Ισραήλ υπάρχει μια ημιεμπόλεμος κατάσταση, με τους παλαιστίνιους να επιτίθενται συχνά πυκνά στους ισραηλινούς και αυτοί να προβαίνουν σε αντίποινα. Ο «μετανάστης» όμως εδώ δεν ανήκει στον άμαχο πληθυσμό αλλά στον στρατό.

  Έρχεται στη Γαλλία, αποφασισμένος να ξεχάσει τους πάντες στη χώρα του, ακόμη και τους γονείς του, αλλά και την ίδια τη χώρα του. Ούτε καν τα εβραίικα δεν θέλει να μιλάει. Του μιλάνε εβραίικα και απαντάει γαλλικά, ακόμη και σ’ αυτούς που δεν ξέρουν γαλλικά. Βρίσκεται σε οικτρή κατάσταση, ένα ζευγάρι γάλλοι τον βοηθούν.

  Θέλει να βελτιώσει τα γαλλικά του, και γι’ αυτό αγοράζει ένα λεξικό από το οποίο μαθαίνει λέξεις. Πρέπει να έχει φοβερή μνήμη για κάτι τέτοιο, εγώ μόνο αν δω μια λέξη κάμποσες φορές μέσα σε συμφραζόμενα μπορώ να τη συγκρατήσω στη μνήμη μου. Και, παρεμπιπτόντως, δεν θυμάμαι να άκουσα συνώνυμα, αλλά άκουσα κάμποσες φορές λέξεις που ανήκουν στον ίδιο παραδειγματικό άξονα, με συνεχόμενα γράμματα όμοια, προθέσεις και καταλήξεις κυρίως (mourir-decouvrir, abjurer-parjurer-abhorrer-conjurer, κ.λπ.), άντε όμως να το πεις αυτό με μια λέξη όπως τα συνώνυμα. Δεν αποκλείεται βέβαια να υπάρχει και να μην την ξέρω.

  Τον βλέπουμε συχνά γυμνό, ολόγυμνο. Ε, να απολαμβάνουν και οι γυναίκες ανδρικό γυμνό στην οθόνη (και οι ομοφυλόφιλοι φυσικά), όχι μόνο οι άνδρες γυναικείο, τι ρατσισμός είναι αυτός. Είδα τελικά και πουλί που του έχουν κάνει περιτομή. Εγώ δεν θα έκανα ποτέ, έχω άγχος ευνουχισμού.

  Στην ταινία ακούμε αρκετά αρνητικά για τον ισραηλινό στρατό και ένα σωρό θετικά για τη Γαλλία, προπαντός για την δημοκρατικότητα και την ανοχή στους μετανάστες. Όμως το τέλος με ξενέρωσε ολότελα. Σε καινούρια ταινία δεν κάνω ποτέ σπόιλερ, όμως εδώ θα πω μόνο μια ατάκα από το τέλος: Νομίζεις ότι το παίζεις τρελός, όμως είσαι πραγματικά τρελός.

  Βλέποντας την ταινία διαπίστωσα ότι εκτός από τα ειδολογικά και τα θεματικά μου γούστα έχω και τα υφολογικά. Έχω δηλώσει ότι μου αρέσουν τα γκρο πλαν, και επίσης ότι δεν μου αρέσει η τρελή κίνηση της κάμερας, με ζαλίζει, με εξαίρεση αν θέλει ο σκηνοθέτης να υπογραμμίσει κάτι στη σκηνή. Το ίδιο και η αναίτια ακατάσχετη κίνηση των ατόμων. Τέτοιες είδα κάμποσες φορές σ’ αυτή.

  Δεν μου άρεσε η ταινία, και ένας πρόσθετος λόγος είναι το δίδαγμα που βγαίνει, κυρίως από την τελευταία σκηνή. Κάνε καλό και ρίξε το στο γιαλό λέει η παροιμία, όμως το καλό αυτό μπορεί να σου βγει ξινό.

  Ίσως κάποιοι να την προσλάβουν διαφορετικά, εγώ όμως έτσι την προσέλαβα.