Vera Storozheva, Ελληνικές διακοπές (Греческие каникулы, 2005)

Vera Storozheva, Ελληνικές διακοπές (Греческие каникулы, 2005)

  Τις ελληνικές διακοπές τις κάνει ένα ζευγάρι ρώσων φοιτητών (Άννα Αρλάνοβα και Γιούρι Κολοκόλνικοφ). Για την ακρίβεια, συνδυάζουν το τερπνό μετά του ωφελίμου. Το τερπνό είναι προφανώς οι διακοπές, το ωφέλιμο είναι ότι βγάζουν ταυτόχρονα και τα έξοδά τους, καθώς κατά τεκμήριο δεν είναι και τόσο ανθηρά τα οικονομικά ενός φοιτητή.

  Πώς τα βγάζουν;

  Μεταμφιέζονται σε ελληνικά αγάλματα, τα οποία όμως κινούνται, σε αργή κίνηση βέβαια. Αργότερα θα μάθουμε ότι υπάρχει και άλλος λόγος. -Ο φίλος σου τι θέλει να γράψει, ποίηση ή πρόζα; Ρωτάει η Τσουλπάν Χαμάτοβα -Μυθιστόρημα. Και πιστεύει ότι ένα ταξίδι στην Ελλάδα είναι ό,τι πρέπει να συλλέξει εμπειρίες.

  Θα τους τύχουν διάφορα δυσάρεστα απρόοπτα και θα ξεμείνουν από χρήματα. Ο Γιούρι, απελπισμένος, θα πάρει τηλέφωνο τον Αντώνη Καφετζόπουλο. Του είχε δώσει την κάρτα  του, έχει να του προσφέρει μια καλή δουλειά. Καθώς αυτή η δουλειά δεν διευκρινίστηκε, η Άννα είναι αντίθετη. Όμως ο Γιούρι θα πάρει τηλέφωνο και θα της το σκάσει. Της ζητάει συγνώμη με μια κάρτα, θα ξαναβρεθούν.

  Αρχίζει η αναζήτηση, συνηθισμένο μοτίβο στα αφηγηματικά έργα, και κάποτε θα τον πετύχει σε ένα ξενοδοχείο στην Κεφαλονιά. Όμως όταν μαθαίνει τι δουλειά κάνει, θα τον παρατήσει πανικόβλητη.

  Αλήθεια, τι δουλειά κάνει;

Κάνει την αρσενική πόρνη σε εννιά τουρίστριες. Καλά λεφτά, έχει και δώρο ένα σπορ αυτοκίνητο.

  Ο Γιούρι πανικόβλητος θα τρέξει να την προφτάσει. Παραβιάζει βέβαια το συμβόλαιο, αλλά εδώ κινδυνεύει να χάσει την αγαπημένη του. Θα την προφτάσει, και η αγκαλίτσα που βλέπουμε δηλώνει τη συγνώμη της.

  Πιο πρώτα όμως θα συναντήσει τον Πάνα. -Ποιος είσαι εσύ; Τον ρωτάει. -Είμαι ο Πάνας, και έχω εισέλθει στο κορμί σου.

  Πολύ θα ήθελα να εισέλθει και στο δικό μου.

  Χαμηλή βαθμολογία, δεν ήταν και καμιά εξαιρετική ταινία, με τράβηξε όμως το θέμα της, και την είδα βέβαια ευχάριστα. Και για μια ακόμη φορά είδα τα στερεότυπα που έχουν οι ξένοι για την Ελλάδα. Ένα από αυτά είναι και η λέξη «μαλάκα». Παρεμπιπτόντως, συμπεραίνοντας από κάμποσες γιουγκοσλαβικές ταινίες που είδα κάποτε (κάποιους σκηνοθέτες τους είδα πακέτο, όπως τον Srđan Dragojević ) η αντίστοιχη λέξη που έχουν για παρόμοια χρήση οι πάλαι ποτέ γιουγκοσλάβοι-όλες οι χώρες που απάρτιζαν τη Γιουγκοσλαβία είναι σλαβόφωνες-είναι «μπουντάλα», δάνειο από τους Τούρκους, στους οποίους είχαν κι αυτοί υποδουλωθεί. Πιο κόσμιοι οι γιουγκοσλάβοι.

  Η ταινία υπάρχει στο διαδίκτυο, αλλά χωρίς υπότιτλους. Δυστυχώς, εν έτει 2005 που γυρίστηκε η ταινία, βλέπω οι ρώσοι να μη βάζουν υπότιτλους στους ξένους διαλόγους αλλά να υπάρχει voice over που μεταφράζει στα ρώσικα, λες και έχουμε ραδιοταινία, σαν το «θέατρο της Δευτέρας» παλιά στο ραδιόφωνο, που την παρακολουθούν τυφλοί. Οι ρωσομαθείς, αλλά και οι ρωσίδες που κατοικοεδρεύουν στην Ελλάδα (και οι ρώσοι φυσικά) μπορούν να τη δουν κλικάροντας αυτό τον σύνδεσμο.