Η ταινία, διαβάζω
στη βικιπαίδεια, βασίζεται χαλαρά στο βιβλίο του Προυστ. Το πόσο χαλαρά δεν έχω
διάθεση, αλλά ούτε και χρόνο, να το διαπιστώσω διαβάζοντάς το. Το μόνο που
έκανα ήταν να διαβάσω την εισαγωγή στην αγγλική έκδοση, όπου βρίσκω μια
συνοπτική περιγραφή της ιστορίας, η οποία ταιριάζει τέλεια και στην ταινία της
Άκερμαν: As well as a
tragedy of possessive love, The Prisoner is
also a dreadful comedy of misunderstanding.
Δεν είναι μόνο μια τραγωδία κτητικής αγάπης, η «Φυλακισμένη» είναι επίσης μια
τρομακτική κωμωδία παρεξηγήσεων.
Η Albertine του Προυστ παίρνει εδώ το όνομα Αριάνα, και ο αφηγητής το όνομα
Σιμόν. Τη γνώρισε στις διακοπές, σε κάποια παραλία. Την ερωτεύθηκε. Της ζήτησε
να μείνει μαζί του. Όμως τη ζήλευε αφάνταστα. Σε πολλές σκηνές τον βλέπουμε να
την παρακολουθεί ζηλότυπα. Δεν την ζηλεύει επειδή πιστεύει ότι έχει φίλο, τη
ζηλεύει επειδή πιστεύει ότι έχει φίλη. Ναι, την υποπτεύεται για ομοφυλόφιλες
σχέσεις.
Δεν αντέχει το μαρτύριο
της ζήλειας, της ζητάει να χωρίσουν. Την πηγαίνει στο σπίτι της θείας της με
τις βαλίτσες της. Η θεία λείπει. Συζητούν. Αποφασίζουν να ξανασμίξουν. Μπαίνουν
πάλι στο αμάξι για την επιστροφή. Σταματάνε σε ένα μοτέλ. Η Αριάνα θέλει να
κάνει μπάνιο, νυκτερινό. Μόνο μια βουτιά θα δώσει. Καθυστερεί να γυρίσει. Ο
Σιμόν ανήσυχος πέφτει γυμνός στη θάλασσα, ψάχνοντάς την. Στην τελευταία σκηνή
βλέπουμε μια βάρκα να πλησιάζει στην ακτή. Όταν φτάνει κοντά διακρίνουμε τον
Σιμόν να τρέμει από το κρύο τυλιγμένος σε ένα τεράστιο πουλόβερ.
Η Αριάνα;
Το τέλος πρέπει να είναι
δραματικό, αλλά και για να μην αφίσταται πολύ από το μυθιστόρημα του Προυστ
μένει σκόπιμα αμφίσημο. Μπορεί να πνίγηκε, ή μπορεί απλά να μην την βρήκε ο
Σιμόν γιατί είχε βγει στο μεταξύ από κάποιο άλλο σημείο της παραλίας.
Είδα να κάνουν έρωτα με
ένα περίεργο τρόπο. Το «από πίσω» μου φαινόταν περίεργο, ο Σιμόν δεν είχε
παραμερίσει ολότελα το μπουρνούζι του. Φαινόταν να μην κάνει διείσδυση. Μα
είναι δυνατόν; Σκέφτηκα. Μήπως δεν πρόσεξα καλά;
Ευτυχώς που διάβασα την
εισαγωγή για να μην μείνω με την απορία. Η Άκερμαν ήθελε να μείνει πιστή στο
μυθιστόρημα, παρόλο που αυτό θα ξένιζε αφάνταστα τον σύγχρονο θεατή. Όμως στην
εισαγωγή στην οποία αναφέρθηκα διάβασα το λόγο. Ανύπαντρη κοπέλα, δεν μπορούσε
να της πάρει την παρθενιά, σίγουρα όχι στις αρχές του αιώνα. Νομίζω ότι η
Άκερμαν κακώς έμεινε πιστή στο μυθιστόρημα.
Τελικά μου φαίνεται, παρά
το ό,τι λέει η βικιπαίδεια, έμεινε αρκετά πιστή στο μυθιστόρημα η Άκερμαν.
Μπορώ να υποθέσω ότι έμεινε πιστή και στους διαλόγους.
Λίγες οι σκηνές στην
ταινία, σχεδόν όλες τους διαλογικές, η Σαντάλ καταφέρνει να σπάσει τη μονοτονία
τους με το να βάζει το ζευγάρι να συζητάει αρκετές φορές μέσα σε ένα αυτοκίνητο
εν κινήσει, αντί να χρησιμοποιήσει το κλασικό σαμ κόντρα σαμ.
No comments:
Post a Comment