Yi Feng, Return to the wolves (重返狼群 2017)

 

  «Η επιστροφή στους λύκους» είναι εδώ με κυριολεκτική σημασία, ένας λύκος επιστρέφει στους δικούς του, ενώ στο «Κάλεσμα της άγριας φύσης» ένας σκύλος, μετά από πολλές περιπέτειες, ενώνεται με ένα κοπάδι λύκων. Μου θύμισε το «Γεννημένη ελεύθερη», με την ανάλογη ιστορία μιας λιονταρίνας.

  Η Li Weiyi, ζωγράφος, πηγαίνει να σώσει όποια μπορεί από τα κουτάβια ενός ζευγαριού λύκων τους οποίους σκότωσαν κυνηγοί. Βρίσκει μόνο ένα, τα υπόλοιπα φαγώθηκαν. Το παίρνει μαζί της και το μεγαλώνει σαν σκυλάκι. Του δίνει και όνομα, Gelin, η πιο κοντινή προφορά στα κινέζικα του Green.  Όμως είναι δύσκολο να τον κρατήσει. Για να το πάει σε ζωολογικό κήπο το αποκλείει, δεν θέλει να ζήσει αιχμάλωτος για όλη του τη ζωή. Η μόνη λύση είναι να το απελευθερώσει στο φυσικό του περιβάλλον, στο λειμώνα από όπου τον πήρε, που όμως βρίσκεται σε αρκετό υψόμετρο.

  Οι αρχικές λήψεις έγιναν με κινητό, όταν όμως αποφάσισαν να ελευθερώσουν τον Green πήραν μαζί τους επαγγελματικό εξοπλισμό. Τράβηξαν συνολικά περίπου 1700 ώρες. Από αυτές επέλεξαν αργότερα τι θα βάλουν στην ταινία, ενώ πιο πριν η Λι Γουεϊγί έγραψε ένα βιβλίο με την ιστορία του Green.

  Δεν ήταν εύκολη υπόθεση να αφήσουν τον Gelin μόνο του στο περιβάλλον που μεγάλωσε. Αν δεν γινόταν δεκτός σε κάποιο κοπάδι θα ήταν αδύνατο να επιβιώσει. Εκτός αυτού, παραμόνευαν πάντα οι λαθροκυνηγοί (ο λύκος είναι το δεύτερο προστατευόμενο ζώο στην Κίνα). Πουλάνε το δέρμα του και τα δόντια του, πάντα υπάρχουν πρόθυμοι αγοραστές. Αλλά τι διάβολο κάνουν οι κινέζοι, αφήνουν ανενόχλητα τα μαγαζιά με τέτοια είδη; Ένα τέτοιο μαγαζί επισκέφτηκε η Λι Γουεϊγί και ανατρίχιασε με αυτά που είδε, ένα σωρό δέρματα λύκου. Όσο για τα δόντια, υπήρχε και η περίπτωση απάτης, να μην ήταν δόντια λύκου αλλά σκύλου.

  Τελικά τα κατάφεραν, μετά από πολλές δυσκολίες.

  Οι σκηνές τρυφερότητας ανάμεσα στη «μητέρα» και το «γιο» είναι ολότελα συγκινητικές. Υπάρχουν και επεισόδια που μας αφήνουν με ανοιχτό το στόμα. Ένα τέτοιο είναι το επεισόδιο όπου η Λι Γουεϊγί τραυματίστηκε στον αστράγαλο και ήταν αδύνατο να περπατήσει. Τι έκανε τότε ο Γκελίν; Πήγε σε ένα μέρος που ήσαν άλογα. «Ξεκαζικώνει» όπως λέμε στην Κρήτη ένα άλογο και τραβώντας το από το σκοινί, κάπου δυο χιλιόμετρα, το φέρνει στην Λι Γουεϊγί για να το καβαλήσει και να γυρίσει στο σπιτάκι που είχαν φτιάξει.

  Ο χωρισμός ήταν δύσκολος, η μάνα ήθελε να ξαναδεί το γιο, όπως η Joy τη λιονταρίνα της. Και τον ξαναείδε. Η σκηνή της συνάντησης ήταν ολότελα συγκινητική, με τους λύκους του κοπαδιού να παρακολουθούν από μακριά. Μετά τις τρυφερότητες η Λι Γουεϊγί απομακρύνεται χωρίς να κοιτάξει πίσω της. Φοβάται μην την πάρει από πίσω ο Gelin.

  Διαβάζω στο διαδίκτυο ότι η ταινία αποτελεί κατά κάποιο τρόπο συνέχεια του «Τοτέμ του λύκου» του Ζαν-Ζακ Ανό. Φυσικά θα τη δω κι αυτήν.

  Την ταινία μπορείτε να τη δείτε στο youtube με αγγλικούς υπότιτλους.