Veit Helmer, Baikonur (2011)

 

Veit Helmer, Baikonur (2011)

 

  Έχετε ακούσει για διαστημο-τουρισμό; Σίγουρα όχι.

  Και όμως, η γαλλίδα Jullie Mahé θα ταξιδέψει στο διάστημα μαζί με άλλους δυο κοσμοναύτες. Εν τούτοις θα επιστρέψει μόνη της, μέσα σε μια κάψουλα η οποία θα πέσει κοντά στο διαστημικό κέντρο εκτόξευσης πυραύλων στο Baikonur, ένα ρώσικο cape town στο Καζακστάν.

  Ο Iskander (Αλέξανδρος), που οι φίλοι του τον φωνάζουν Γκαγκάριν εξαιτίας του πάθους του με τα διαστημικά, κλέβει με τον ασύρματό του συνομιλίες από το διαστημικό κέντρο, και έτσι μαθαίνει πού θα πέσουν τα ντεπόζιτα με τα καύσιμα μετά από κάθε εκτόξευση. Ειδοποιεί τους χωριανούς του, φτωχοί κτηνοτρόφοι, που τρέχουν και μαζεύουν τα κομμάτια. Τα πουλάνε, με αντάλλαγμα κονσέρβες. Όμως όνειρό του είναι να δουλέψει στο σταθμό, όπου δουλεύει ο φίλος του ο Timur (Ταμερλάνος).

  Να πούμε ότι τα κομμάτια αυτά κάποιες φορές πέφτουν ανάμεσά τους. Καμιά φορά πάνω τους. Έτσι σκοτώθηκαν οι γονείς του Γκαγκάριν.

  Το σκυλί του τον οδηγεί εκεί που έχει πέσει η κάψουλα. Ανοίγει το καπάκι και φορτώνεται τη Jullie. Τη μεταφέρει σπίτι του.

  Είναι αναίσθητη. Σε κώμα. Πώς να τη συνεφέρει;

  Την Ωραία Κοιμωμένη; Πώς αλλιώς, με ένα φιλί, τον συμβουλεύει μια κοπέλα, χωριανή του, που τον γουστάρει.

  Της δίνει ένα απαλό φιλί στα χείλη, τίποτα.

  -Τίποτα; Δεν την φίλησες όπως πρέπει. -Δηλαδή πώς να τη φιλήσω; -Θα σου δείξω εγώ. Τον αρπάζει και του ρίχνει ένα παθιασμένο φιλί.

  Πράγματι αυτό χρειαζόταν η κοπέλα, η οποία συνήλθε αμέσως. Όμως έχει πάθει αμνησία. -Είσαι ο αρραβωνιαστικός μου; Τον ρωτάει. Αυτός δεν το αρνείται. Του άρεσε από τότε που την είδε στην τηλεόραση.

  Σε μια γιορτή γενεθλίων που κάνει την εμφάνισή της, μαγεύει τους άνδρες. -Μου την πουλάς; Σου δίνω 70 χιλιάρικα. -Εσύ έχεις τρεις γυναίκες, θα την πάρω εγώ που δεν έχω καμιά, σου δίνω 80 χιλιάρικα.

  Ισλάμ είπαμε.

  Τη βουτάει και φεύγουν βιαστικά.

  Ξέρει ότι δεν μπορεί να την κρατήσει, πρέπει να την οδηγήσει στη βάση.

  Τη βάζει σε ένα γαϊδουράκι.

  Νυχτώνονται.

  Θα διανυκτερεύσουν σε μια σπηλιά.

  Ο Γκαγκάριν ανάβει μια φωτιά και ξαπλώνουν να κοιμηθούν.

  Όμως αυτή δεν μπορεί να κοιμηθεί.

  Της έχουν ανάψει τα αίματα.

  Γδύνεται κα πέφτει πάνω του.

  Δεν γινόταν να μην κάνουν έρωτα.

  Ξέρουμε όμως ότι εδώ δεν έχουμε το μοτίβο «τα σύνορα της αγάπης». Ακούσαμε ότι έχει παιδιά, το ότι έχει σύζυγο θα επιβεβαιωθεί αργότερα. Είναι και η χωριανή του που τον γουστάρει.

  Θα καταφέρει να πιάσει δουλειά στο σταθμό. Όμως αυτός θέλει να γίνει κοσμοναύτης. Θα εκπαιδευτεί. Η Jullie όμως ανήκει στον άντρα της, του το ξεκαθαρίζει.

  Επιστρέφει στο χωριό του. Ο Timur του είχε πει ότι τα πράγματα είναι επικίνδυνα στο σταθμό.

  Αγοράζει δυο κατσικάκια, ένα αρσενικό και ένα θηλυκό.

  Κάθεται στην πλαγιά ατενίζοντας τον ορίζοντα. Τα κατσικάκια είναι κοντά του.

  Η κοπέλα θα έλθει και θα καθίσει δίπλα του.

  Αυτό είναι το happy end που φανταζόμασταν από την αρχή, και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό.  

  Soft comedy, πολύ μου άρεσε, δεν μετάνιωσα που αποφάσισα να δω τον Χέλμερ πακέτο.

  Και ένα σχόλιο.

  Είδαμε ένα χωριανό του να παίζει ένα έγχορδο. Το δοξάρι του… Κοίτα να δεις, τώρα συνειδητοποιώ την ετυμολογία. Το δοξάρι είναι σαν πραγματικό τόξο. Έτσι κρατιέται τεντωμένη η χορδή. Το δοξάρι που έχω για τη λύρα μου είναι ευθύ, και με μια βίδα στην δεξιά του άκρη τεντώνω ή χαλαρώνω, ανάλογα, τις χορδές.

  Trivia: Μια ψυχρή ομορφιά μου φάνηκε η Marie de Villepin.  

 Η προηγούμενη ταινία που είδαμε ήταν «Ο στηθόδεσμος».