Jérôme Salle, Anthony Zimmer (2005)

Jérôme Salle, Anthony Zimmer (2005)

 

 Τα αστυνομικά δεν είναι στην κορυφή των κινηματογραφικών προτιμήσεών μου, αλλά καθώς είπαμε να δούμε πακέτο τη Σοφί Μαρσώ είδα και το «Αντώνης δωμάτιο», που όμως δεν είναι γερμανός, δεν είναι δωμάτιο, δεν προφέρεται τς αλλά ζ, Ζιμέρ, όπως και ο Mozart δεν είναι Μότσαρτ, είναι Μοζάρ.

  Ο Ζιμέρ έχει ένα έξυπνο τρόπο να κάνει ξέπλυμα χρήματος, η αστυνομία των καταδιώκει, τον καταδιώκουν και ρώσοι μαφιόζοι, και για να ξεφύγει κάνει μια εγχείρηση που του αλλάζει τη μορφή (ρεαλιστικό) και τη φωνή (φανταστικό).

  Η Κιάρα παίρνει ξαφνικά μια ειδοποίηση ότι την παρακολουθούν, να μπει γρήγορα στο τραίνο και να κολλήσει σε έναν άνδρα, οποιονδήποτε, να βρίσκεται με παρέα.

  Σε ένα κουπέ βρίσκει έναν άντρα να κάθεται μόνος, τον Φρανσουά. κάθεται δίπλα του, του την πέφτει διακριτικά, καταλήγουν σε μια πολυτελή σουίτα, πληρώνει βέβαια η Κιάρα, όμως δεν τον αφήνει να κοιμηθεί μαζί της, κοιμάται στον καναπέ. Το πρωί που ξυπνάει βλέπει ένα σημείωμα: επιστρέφω σε μια ώρα.

  Πριν προλάβει να επιστρέψει πλακώνουν οι ρώσοι μαφιόζοι, τον πυροβολούν, μόλις που καταφέρνει να ξεφύγει.

  Στην αστυνομία δεν πιστεύουν ότι ήθελαν να τον σκοτώσουν, νομίζουν ότι είναι μυθομανής, όμως όταν πηγαίνουν στο ξενοδοχείο και βρίσκουν μια τρύπα από σφαίρα στο δωμάτιο όπου έμενε, πείθονται.

  Ψάχνει να βρει την Κιάρα, την έχει ερωτευθεί. Αυτή προσπαθεί να τον απομακρύνει, όμως τίποτα.

  Έχουμε περάσει τα μισά της ταινίας, ακόμη να εμφανιστεί ο Ζιμέρ, δεν είναι δυνατόν. Και άρχισα να υποψιάζομαι.

  Η υποψία μου ενισχύθηκε όταν ο αστυνομικός διευθυντής Ακερμάν δείχνει στο Ζιμέρ μια φωτογραφία με την Κιάρα ντυμένη αστυνομικίνα σε μια ομάδα με άλλους αστυνομικούς. Την χρησιμοποιούν για να σαγηνεύει εγκληματίες που μετά τους προδίδει. Όμως τον αρχηγό της, με τον οποίο έχει ερωτικές σχέσεις, δεν τον έχει προδώσει ποτέ.

  Η αστυνομία πιστεύει ότι ο Ζιμέρ, καθώς είναι σφόδρα ερωτευμένος με την Κιάρα, θα εμφανιστεί. Περικυκλώνουν το σπίτι στο οποίο την είχε ειδοποιήσει, μέσω αγγελίας, να πάει. Αυτή πηγαίνει έχοντας ένα μικρόφωνο στο στήθος της. Τον περιμένει. Όμως πιο πρώτα τον περίμεναν οι μαφιόζοι. Οι αστυνομικοί σκοπεύουν με όπλα εφοδιασμένα με τηλεφακό, πανέτοιμοι να πυροβολήσουν.

  Οι μαφιόζοι ξέρουν ότι είναι σφοδρά ερωτευμένος μαζί της, όμως αν δεν εμφανιστεί σε μισή ώρα θα την σκοτώσουν

  Και πλακώνει ο Φρανσουά, που είχε πάει μαζί με τους αστυνομικούς. Λέει ότι εγώ είμαι ο Ζιμέρ. -Όχι, δεν είναι λέει αυτή, είναι ο Φρανσουά Ταϊλαντιέ.

  -Λυπάμαι, δεν είναι προσωπικό, του λέει ο επικεφαλής των μαφιόζων και σκοπεύει το πρόσωπό του. -Ακερμάν, ουρλιάζει η Κιάρα και αμέσως αρχίζουν οι πυροβολισμοί. Η πρώτη σφαίρα πέφτει στο κεφάλι εκείνου που πήγαινε να τον πυροβολήσει.

  Πέφτει πάνω της και τη σκεπάζει με το σώμα του.

  -Πάλι σε έστησε, της λέει.

  -Ευτυχώς που είσαι εδώ. Έκανα σωστή επιλογή στο τρένο.

  -Ήθελες να τον ξαναδείς;

  -Ναι. Ήθελα να τον συλλάβω. Αναρωτιέμαι πού να κρύβεται.

  Χώνει το χέρι του στο στήθος της και βγάζει το μικρόφωνο.

  -Εδώ είμαι.

  Την αγκαλιάζει, αυτή ανταποκρίνεται αρχικά, έπειτα διστάζει, απομακρύνεται. Όμως αλλάζει γνώμη, τρέχει και τον αγκαλιάζει. Ετοιμάζονται να κάνουν έρωτα, εκεί, σε μια καρέκλα, όταν εμφανίζεται ένας αστυνομικός:

  -Συγγνώμη, σε θέλει ο Ακερμάν.

  -Έρχομαι. Πες του ότι θα ’μαι εκεί σε δυο λεπτά.

  Όταν φεύγει ο αστυνομικός του λέει:

  -Έχεις δύο λεπτά να το σκάσεις.

  -Μαζί σου.

  -Ποτέ.

  -Τότε θα μείνω.

  -Έμεινε ένα λεπτό, του λέει και φεύγει.

  Όταν αυτή απομακρύνεται πηγαίνει σε μια μυστική κρύπτη όπου έχει ένα σημειωματάριο. Το αφήνει στην είσοδο, σε πλήρη θέα.

  -Αυτό είναι το σημειωματάριο που θέλαμε εδώ και μήνες; Ρωτάει ο Ακερμάν.

  -Ναι, αυτό είναι, απαντάει η Κιάρα.

  -Μας αφήνει τα λεφτά του, σχολιάζει ο αστυνομικός δίπλα. Δεν είναι στο χαρακτήρα του.

  -Όχι, δεν είναι στο χαρακτήρα του, συμφωνεί κι εκείνη.

  Είναι σφόδρα ερωτευμένος, ο Ακερμάν το ξέρει, άλλωστε εκεί στηρίχθηκαν για να τον παγιδεύσουν.

  -Δεν θα σε αφήσει να φύγεις, της λέει.

  -Δεν σημείωσα το όνομά σας, του λέει ένας αστυνομικός. Λέγεστε...

  -Φρανσουά Ταϊλαντιέ, απαντάει η Κιάρα.

  - Ταϊλαντιέ;

  - Ταϊλαντιέ, λέει και ο Φρανσουά.

  Το συλλαβίζει: Τ-Α-Ι-Λ-Α-Ν-Τ-Ι-Ε.

  -Ευχαριστώ.

  -Δεν πρόκειται να τον βρούμε τώρα, σχολιάζει ένας αστυνομικός στον Ακερμάν. Και σκοτώσαμε και τον Νασαγιέφ (τον ρώσο αρχιμαφιόζο που τον κυνηγούσε). Βγήκε πολύ κερδισμένος.

  -Ναι. Πολύ, συμφωνεί ο Ακερμάν κοιτάζοντάς τους. Ξέρει ότι είναι αυτός, και ξέρει ότι τώρα πια την έχασε την Κιάρα.

  Και η ιστορία με το τραίνο;

  Αυτός προφανώς έστειλε το σημείωμα. Ήθελε να την κάνει να τον ερωτευθεί με την καινούρια του μορφή.

  Είπα, δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα τα αστυνομικά, όμως μου αρέσουν πολύ τα romance. Και αυτή η ταινία, με το crime σφιχτοδεμένο με το romance, μου άρεσε πάρα πολύ. Η δύναμη του έρωτα φαίνεται στη μεγάλη θυσία. Και αυτός ήταν έτοιμος να την κάνει για να αποδείξει τον έρωτά του, ξέροντας ότι έτσι την έχανε για πάντα.

  Και το ανέκδοτο (είπαμε, είμαι ανεκδοτάς), το θυμήθηκα την τελευταία στιγμή.

  -Αγάπη μου, δεν φαντάζεσαι πόσο πολύ είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Για χάρη σου είμαι έτοιμος να διασχίσω θάλασσες, να ανέβω βουνά, να σκοτώσω άγρια θηρία… να… να… για να καταλήξει: Θα περάσω αύριο να σε δω αν δεν βρέχει.

  Καπάκι θυμήθηκα και το άλλο:

  -Είσαι τόσο όμορφη, τόσο χαριτωμένη, τόσο… τόσο…

  -Για να σου πω, τον κόβει αυτή, μήπως τα λες όλα αυτά για να με πηδήξεις;

  -Και έξυπνη!!!