Diane Kurys, Je reste! (2003)

Diane Kurys, Je reste! (2003)

 

  Αν η πηγή έμπνευσης για το «Άλεξ και Έμμα» υπήρξε ένα επεισόδιο από τη ζωή του Ντοστογιέφσκι, η πηγή έμπνευσης για το «Μένω!» ήταν ο «Αιώνιος σύζυγος». Πιθανόν, γιατί δεν βρήκα την επιβεβαίωση στη βικιπαίδεια, όπως τη βρήκα στο «Άλεξ και Έμμα».

  Το γνωστό μοτίβο, μια γυναίκα δύο άντρες.

  Ο Μπερτράν είναι ο άντρας της Μαρί-Ντομινίκ. Ξενοκοιτάζει, σίγουρα ξενοπηδάει, βρε τον αφιλότιμο, και να έχει μια τόσο όμορφη γυναίκα (τη Σοφί Μαρσώ), σχολιάζουν κάποιοι.

  Η Μαρί δεν το παίρνει χαμπάρι, όμως την έχει κουράσει να κάνει τον προπομπό στον άντρα της ενώ αυτός κάνει ποδήλατο, για ασφάλεια, μην τον παρασύρει κανένα αυτοκίνητο. Έτσι όταν μετά από δέκα χρόνια αγανάκτησης συναντάει τον Αντουάν και της την πέφτει, θα ενδώσει και θα πέσει στην αγκαλιά του.

  Θα ζητήσει διαζύγιο, να φύγει από το σπίτι, δεν είναι δικό του, είναι κληρονομιά της γιαγιάς της.

  Και πού θα μείνει;

  Στα πεθερικά του.

  Ακυρώνεται η πτήση, τα πίνει με το φίλο του που θα συνταξιδεύανε, γυρνάει σπίτι και πέφτει ολομέθυστος στο κρεβάτι. Ούτε που παίρνει χαμπάρι ότι σ’ αυτό κοιμούνται η γυναίκα του και ο Αντουάν.

  Μισοξυπνημένος τη νύχτα θέλει έρωτα. Αγκαλιάζει νυσταγμένα ένα γυμνό κορμί που βρίσκεται δίπλα του, που όμως δεν είναι της γυναίκας του, είναι του ο Αντουάν.

  Είναι από τις ελάχιστες κωμικές σκηνές της ταινίας που πραγματικά γέλασα.

  Ο Αντουάν και ο Μπερτράν θα γίνουν κολλητοί, όπως ο αιώνιος σύζυγος με τον γκόμενο της γυναίκας του. Ο Αντουάν του ζητάει να τον βοηθήσει να την ξανακερδίσει. Ο Μπερτράν, από ό,τι κατάλαβα, σαν γκόμενα την ήθελε, όχι σαν σύζυγο.

  Στο τέλος της ταινίας, αφού η Μαρί τους έχει κάνει πέρα και τους δυο, εμφανίζεται μπροστά τους με τον καινούριο της φίλο. Ο Αντουάν ορκίζεται ότι την αγαπά και ότι θα αλλάξει, να, δες, κάνει, και πετάει το ποδήλατο σε μια λιμνούλα.

  Τώρα, από την μια ο όρκος του, από την άλλη το να παρατήσει το αγαπημένο του χόμπι, έκαναν την Μαρί να λυγίσει. Ο άλλος φαίνεται ήταν κάτι πρόσφατο, καταλαβαίνει.

  5,4 η βαθμολογία της ταινίας στο IMDb, 5,6 η βαθμολογία του «Άλεξ και Έμμα», δηλαδή 0,2 η διαφορά, όμως εμένα μου φαίνεται ότι η απόσταση είναι όπως η μέρα με τη νύχτα. Της έβαλα 6, όχι για άλλο λόγο αλλά για τη Σοφί Μαρσώ, που χάρη σ’ αυτή, καθώς τη βλέπω πακέτο, είδα την ταινία. Διαφορετικά δεν θα βαθμολογούσα καθόλου, όπως κάνω για ταινίες που νομίζω ότι αξίζουν κάτω από 6.