Παράλληλες ιστορίες

 

Παράλληλες ιστορίες

 

Την ιστορία την ανάρτησα στο blog μου στις 20 Σεπτεμβρίου 2012, εννιά χρόνια πριν. Είναι μια από τις «Ιστορίες του τάφου».

  «Η ιστορία διαδραματίστηκε πριν πολλά χρόνια στο Ηράκλειο. Μάλιστα την έγραψε και μια εφημερίδα.

  Ένας ανθυπολοχαγός πηγαίνει σε ένα χορό. Ξεχωρίζει μια ωραία κοπέλα που φαίνεται ασυνόδευτη. Χορεύει σχεδόν όλο το βράδυ μαζί της. Του αρέσει πολύ, νοιώθει ψιλοερωτευμένος μαζί της.

  Κάποια στιγμή η χοροεσπερίδα τελειώνει. Η κοπέλα πρέπει να πάει σπίτι της.  

  Προθυμοποιείται να τη συνοδεύσει. Και τη συνοδεύει. Κατά τα φαινόμενα, άρεσε και αυτός στην κοπέλα.

  Έξω κάνει κρύο. Η κοπέλα είναι ντυμένη ελαφριά. Ο ανθυπολοχαγός, σαν γνήσιος ιππότης, βγάζει το σακάκι του και της το ρίχνει στους ώμους. Όχι όμως και χωρίς κάποια υστεροβουλία. Θέλει να την ξαναδεί. Έτσι, όταν φτάνουν σπίτι της, «ξεχνάει» να της το ζητήσει. Πιθανότατα και αυτή «ξεχνάει» να του το επιστρέψει. 

  Την επομένη πηγαίνει στο σπίτι της. Κτυπάει την πόρτα. Του ανοίγει μια ηλικιωμένη γυναίκα. Ζητάει την… Αυτή τον κοιτάζει περίεργα. –Καλά, πού την ξέρεις; τον ρωτάει. -Ήμασταν μαζί χθες βράδυ στη χοροεσπερίδα, απαντάει αυτός. Όταν τέλειωσε ο χορός τη συνόδευσα μέχρι εδώ. Της έριξα μάλιστα το σακάκι μου στους ώμους της για να μην κρυώνει, και ήλθα τώρα να το πάρω.

  Η γυναίκα αυτή, με την έκπληξη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της, του λέει να περάσει μέσα. Την ακολουθεί στο σαλόνι, όπου βλέπει μια μεγάλη φωτογραφία της κοπέλας κρεμασμένη στον τοίχο. –Είναι κόρη σας; τη ρωτάει. –Ναι, του απαντάει αυτή, και είναι τρία χρόνια πεθαμένη.

  Η έκπληξή του ήταν μεγαλύτερη από την έκπληξη τη δική της, όταν της είπε ότι ήσαν μαζί χθες βράδυ στο χορό. –Δεν με πιστεύεις; συνεχίζει αυτή. Πάμε στο νεκροταφείο και θα δεις.

  Πηγαίνουν στο νεκροταφείο. Από μακριά, πάνω σε ένα τάφο, διακρίνει το σακάκι του. Και όταν έφτασαν κοντά είδε και τη φωτογραφία της, δίπλα στο καντήλι και το θυμιατό».

  Την παρακάτω ιστορία τη διάβασα απόψε στα «Ημερολόγια της τριλογίας Ακυβέρνητες Πολιτείες» του Στρατή Τσίρκα.

  «Ο Λεφάκης. Γίγαντας. Παλαιστής. Πρωταθλητής. Ήρεμος. Δεν έπαιρνε ποτέ μέρος στους καυγάδες…

  Η περίεργη ιστορία του.

  Σ’ ένα πάρτυ, ένα κορίτσι· πιάνει κουβέντα μαζί της, τη συνοδεύει το βράδι. Άσπρο τούλινο φουστάνι. Μια ρομαντική οπτασία. Κρύωνε. Έβγαλε το σακάκι του και το έριξε στους ώμους της.

  -Πού μένεις;

  -Από δω…

  Περίεργο, εκεί δεν είχε σπίτια, ήταν νεκροταφεία. Όταν φτάσανε στο Ελληνικό κοιμητήριο την έχασε! Το πρωί βρήκε το σακάκι του πάνω στον τάφο ενός κοριτσιού. Το ίδιο όνομα που του είχε πει.

  Το γράψαν οι εφημερίδες. Ο Λεφάκης, όταν τον ρωτούσαν, απόφευγε: Αυτή είναι μια παλιά ιστορία…».

23-9-2021