Visar Morina Εξόριστος (Exil, 2020)
Από σήμερα στους κινηματογράφους.
Ο «Εξόριστος» είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Visar Morina, μετά τον «Πατέρα» (2015).
Ο Morina είναι αλβανός καταγόμενος από το Κόσοβο, και ζει και εργάζεται στη Γερμανία.
Είπαμε, συγκριτολόγος ιδιοσυγκρασιακά, θα συγκρίνω τις δυο ταινίες.
Στον «Πατέρα», δίπλα στη λαχτάρα του παιδιού να βρει τον πατέρα του που τον παράτησε στο θείο του και πήγε στη Γερμανία για καλύτερη τύχη, είναι το θέμα τις μετανάστευσης, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όσοι προσπαθούν να πάνε στον παράδεισο της Δύσης, ένα θέμα που το ξέρουμε πολύ καλά εμείς οι έλληνες. Ένα τρίτο θέμα είναι η ζωή των μεταναστών στη Γερμανία, ειδικά αυτών που μένουν σε κέντρα προσφύγων, που αν και θυμίζουν φυλακή δεν έχουν σχέση με τα δικά μας κέντρα που είναι με σκηνές. Έχουμε βέβαια πιο ήπιο κλίμα.
Ο «Πατέρας» στο Κόσοβο ζούσε πουλώντας τσιγάρα με το γιο του. Ο Ξάφερ είναι χημικός μηχανικός, στέλεχος σε μια εταιρεία. Είναι παντρεμένος με γερμανίδα και έχει τρία παιδιά, από τα οποία το ένα είναι μωρό.
Το θέμα της ταινίας είναι ο ρατσισμός. Η συμπεριφορά των συναδέλφων απέναντι στον αλβανό συχνά μοιάζει με bullying. Τον βλέπουμε σε διάφορες καταστάσεις. Όταν βλέπει επανειλημμένα νεκρά ποντίκια στην αυλή του σπιτιού του, και με δεδομένο ότι στο εργαστήριο της εταιρείας του γίνονται πειράματα με ποντίκια, θα το θεωρήσει ότι πρόκειται για μια ακόμη εκδήλωση του ρατσισμού των συναδέλφων του. Όσο για την πεθερά του, δεν ήταν καθόλου ενθουσιασμένη με τον γάμο της κόρης της, με αποτέλεσμα να μη θέλει να πάει στα γενέθλιά της. Όλα αυτά θα αναστατώσουν τον ψυχισμό του (βλέπει εφιάλτες) και τη σχέση του με τη γυναίκα του.
Όμως το bullying το υφίσταται και ένας γερμανός συνάδελφός του, με αποτέλεσμα…
Ο ρατσισμός τελικά είναι μια μορφή bullying.
Και εδώ όπως και στον «Πατέρα» έχουμε ανοιχτό τέλος. Και έπεται συνέχεια στις δυσκολίες των δυο μεταναστών.
Το μήνυμα του Μορίνα: Ο ρατσισμός δεν κάνει κοινωνικές διακρίσεις.
Και ο κορονοϊός, παρεμπιπτόντως.
No comments:
Post a Comment