Chen Guofu (陈国富), The peony pavilion (我的美麗與哀愁1995)

Chen Guofu (陈国富), The peony pavilion (我的美麗與哀愁1995)

 

  «Ομορφιά μου και θλίψη μου» είναι ο κινέζικος τίτλος, όμως ο αγγλικός είναι πιο καίριος. Κι αυτό γιατί η ταινία είναι εμπνευσμένη από το κλασικό έργο του Τανγκ Σιαντζού (Tang Xianzu, 1550-1617) «Το περίπτερο με τις παιώνιες».

  Αντιγράφω από το βιβλίο μου «Εισαγωγή στο θέατρο της Ιαπωνίας και της Κίνας».

  «…  Ως καλύτερο έργο του όμως θεωρείται το Περίπτερο με τις παιώνιες (γράφηκε το 1598), με 55 σκηνές, από τα μεγαλύτερα δράματα της εποχής Ming. Η ηρωίδα πεθαίνει για την αγάπη ενός άνδρα που είδε στο όνειρό της. Αυτή όμως η αγάπη την ξαναφέρνει στη ζωή, γιατί ο άνδρας αυτός υπάρχει στην πραγματικότητα, και την αγάπησε επίσης όταν είδε μια προσωπογραφία της.

  Οι όμορφοι στίχοι εντυπωσιάζουν εξίσου θεατές και αναγνώστες, ιδιαίτερα τις κοπέλες. Ήταν τέτοια η δημοτικότητα του έργου και τόσο το αγοραστικό κοινό, ώστε έπεσε η τιμή του άλλου αριστουργήματος Το δυτικό δωμάτιο. Ένας ηθοποιός πέθανε πάνω στη σκηνή πριν τελειώσει μια δύσκολη άρια, μια κοπέλα πέθανε από θλίψη όταν είδε αυτό το έργο, και μια άλλη έπεσε στο νερό και πνίγηκε, αφού δεν κατάφερε να παντρευτεί τον συγγραφέα. Ελεγείες γράφηκαν γι’ αυτήν.

  Το έργο παρομοιάστηκε με το Όνειρο θερινής νύχτας του Σαίξπηρ και με το Hanneles Himmelfahrt του Hauptmann. Θεωρείται το αριστούργημα της κινέζικης λογοτεχνίας, και μέρη του παίζονται ακόμη και σήμερα στο στυλ kunqu (Κουντσού)».

  Η δασκάλα μου η κα Yu μου το έκανε δώρο, τρία cd, και το είδα. Εξαιρετικό.

  Και μια σημείωση: «Παρεμπιπτόντως, η παιώνια χρησιμοποιείται μεταφορικά στην καθημερινή ομιλία για να δηλώσει μια ελκυστική νέα γυναίκα, και ιδιαίτερα τα γυναικεία γεννητικά όργανα. «Όταν πέφτουν σταγόνες δροσιάς, η παιώνια ανοίγει».

  Η νεαρή Du Lili, μαθήτρια, βλέπει ένα όνειρο. Στο όνειρο αυτό βρίσκεται στην εποχή της δυναστείας Ming, φοράει την ενδυμασία που φοράνε στην όπερα chuanqi (η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε κουντσού) και βρίσκεται μέσα σε έναν κήπο. Βλέπει έναν όμορφο νεαρό ντυμένο παρόμοια και τον ερωτεύεται. Τον ερωτεύεται τόσο πολύ που ο έρωτας αυτός την στοιχειώνει. Στο μάθημα αφαιρείται και ονειροπολεί μια ανάλογη συνάντηση με τον νεαρό, στον ίδιο κήπο.

  Περνώντας μια γέφυρα ένας φωτογράφος τη φωτογραφίζει. Κάμερα Lubitel (πήραμε μια τέτοια όταν γεννήθηκε ο γιος μας), έβγαζε αμέσως τη φωτογραφία.

  Της δίνει τη φωτογραφία. Κοιτάζει. Πίσω της είναι μια αφίσα με μια γυναίκα που έχει το πρόσωπο του νεαρού που ονειρεύτηκε.

  Η συμπεριφορά της διαταράσσεται. Αυτό φαίνεται στις σχέσεις με τους συμμαθητές της. Κάποια στιγμή, προσπαθώντας να κατέβει από ένα τοίχο πέφτει και σκοτώνεται.

  Και περνάμε στο δεύτερο (άτυπο) μέρος της ταινίας που κάνει την εμφάνισή της η Rene Liu (στην πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση, προχθές την είδαμε στην ταινία της Sylvia Chang «Siao Yu» που γυρίστηκε την ίδια χρονιά, και ήταν ο λόγος που είπαμε να δούμε την ταινία· και βέβαια ο τίτλος της) στο ρόλο της Liu Yumei, μιας διάσημης τραγουδίστριας (παίζει κατά κάποιο τρόπο τον εαυτό της, αφού έχει κάνει ήδη μια καριέρα σαν τραγουδίστρια). Με το φίλο της και παραγωγό της νοικιάζουν το δωμάτιο της Lili.

  Ο φίλος της την απατά. Αναπτύσσει αυτοκτονικές τάσεις. Παίρνει ένα σωρό χάπια. Βλέπει το φάντασμα της Lili ενώ βρίσκεται σε κώμα. Συναντώνται, λέει, στα όνειρά τους. Κάποιες από τις ονειρικές σκηνές είναι μεταφορές από την όπερα κουντσού με την ανάλογη μουσική. Βλέπουμε και τη σκηνή που ανασηκώνει την ταφόπλακα και το καπάκι από το φέρετρο, και ζωντανεύει τη νεκρή.

  Και εισχωρεί στο σώμα της, στην πιο στενή επαφή που θα μπορούσε να ονειρευτεί.

  Η μόνη λύση για να ελευθερωθεί η νεκρή είναι ο εξορκισμός, απόφαση της μητέρας της. Η Yumei δεν έχει αντίρρηση, θα είναι και δική της απελευθέρωση. 

  Πετυχαίνει.

  Η σχεδόν ομοφυλοφιλική σχέση, υπερφυσική μια και η Lili είναι νεκρή, αποτελεί ίσως την πηγή έμπνευσης της ομώνυμης ταινίας του Yong Fan, όπου βλέπουμε τον έρωτα δυο γυναικών, που όμως δεν ξεπερνάει το πλατωνικό στάδιο.

  Πολύ καλή ταινία. Και με έπιασε μια φοβερή επιθυμία να ξαναδώ το «Περίπτερο με τις παιώνιες» που μου έκανε δώρο η δασκάλα μου.

  Ψάχνοντας βλέπω ότι έχω άλλα δυο αρχεία με το «Περίπτερο με τις παιώνιες». Θα τα δω και τα δυο.