Ayten Amin, Τα μυστικά της αδελφής μου (Souad, 2021)

Ayten Amin, Τα μυστικά της αδελφής μου (Souad, 2021)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Ο κινηματογράφος στην Αίγυπτο το μεσοπόλεμο ήταν σε φοβερή άνθηση. Διαβάζω για ελληνικές ταινίες που γυρίστηκαν εκείνη την εποχή και το φιλμ στάλθηκε στην Αίγυπτο για εμφάνιση. Σήμερα όμως ο αιγυπτιακός κινηματογράφος δεν φαίνεται να εντυπωσιάζει, ιδιαίτερα αν τον συγκρίνουμε με τον ιρανικό. Έχω δει κάποιες αιγυπτιακές ταινίες (στο μυαλό μου έρχεται το «Ο σταθμός Καΐρου» του Yussef Chahine). Δεν ξέρω αν και πόσες αιγυπτιακές ταινίες έχουν παιχθεί σε ελληνικές αίθουσες, «Τα μυστικά της αδελφής μου» είναι η πρώτη που βλέπω».

  Το παραδοσιακό σε σύγκρουση με το μοντέρνο το βλέπουμε αρκετές φορές σε αραβικές ταινίες, εδώ όμως το βλέπουμε να συμβιώνει. Στο μυαλό μου έχει μείνει, το 2000 που πήγα στο Κάιρο σε ένα συνέδριο, ένα πολύ όμορφο κορίτσι, με την παραδοσιακή μαντήλα αλλά και με ένα σκουλαρικάκι στη μύτη. Το 2000.

   Δυο αδελφές είναι τα κύρια πρόσωπα της ιστορίας και ένας νεαρός με τον οποίο η Souad ήταν ερωτευμένη. Αυτός την αγαπούσε, όμως ήταν αρραβωνιασμένος (αυτό θα το μάθουμε στο τέλος). Κάποια στιγμή της είπε να σταματήσουν να επικοινωνούν.

  Στο μυαλό μου έχω χωρίσει την ταινία σε δυο μέρη. Στο πρώτο βλέπουμε κοριτσοπαρέες, με το κινητό στα χέρια, να μιλάνε για αγόρια, για facebook, για whatsup, για instagram, για tiktok (στο τελευταίο έκανα και εγώ πριν λίγες μέρες λογαριασμό, στα άλλα είχα. Χθες έκανα και στο telegram. Γιατί; Για μια ψευδαίσθηση νεότητας). Όμως κουβέντες για τη θρησκεία, για τον προφήτη, για την προσευχή, εισβάλλουν συχνά στην κουβέντα τους, κάτι που είναι ασύλληπτο για τις δικές μας κοριτσοπαρέες.

  Το δεύτερο μέρος ξεκινάει με το μοιρολόι για το θάνατο της Souad. Έπεσε από το μπαλκόνι.

  Δεν κατάλαβα αν ήταν αυτοκτονία (ανησυχούσε για τους βαθμούς της, ο φίλος της της είπε να πάψουν να επικοινωνούν) ή ατύχημα. Στο έργο παρουσιάζεται σαν ατύχημα, κάτι κουρτίνες πήγε να κατεβάσει, να απλώσει, δεν θυμάμαι. Η αδελφή της πηγαίνει και βρίσκει τον φίλο της που είναι στην Αλεξάνδρεια. Θέλει να του δώσει κάτι από την αδελφή της, αλλά στις επτά η ώρα.

  Τους βλέπουμε να περιφέρονται, να συζητάνε. Tον ψιλοφλερτάρει. Κάποια στιγμή του λέει να τη φιλήσει. Θα τη φιλήσει στο μάγουλο.

  Τελικά τι ήταν αυτό που ήθελε να του δώσει;

  Αρκετό σπόιλερ κάνω κάθε φορά που γράφω για μια ταινία που παίζεται πρώτη προβολή, ε, δεν θα σας το πω κι αυτό, να πάτε να δείτε την ταινία.

  Με κούρασε στην αρχή που η κάμερα, όταν συζητούσαν τα κορίτσια, κοίταζε πότε το ένα και πότε το άλλο σαν ανθρώπινο μάτι, σε κοντινό πλάνο, χωρίς jump cut. Όμως μου άρεσε η ταινία, επί πλέον και για τα ανθρωπολογικά της στοιχεία (τα πράγματα του νεκρού τα διανέμουν, εκτός από κάποια που θέλουν να κρατήσουν -εδώ το κινητό-γιατί διαφορετικά το πνεύμα του νεκρού…).